Ewa Pajor ustanowiła nowy rekord FC Barcelony. To najlepszy strzelecki start w historii klubu, który przewyższa dotychczasowy rekord.

Jak Ewa Pajor odmieniła Barcelonę: “Góra goli” i niezapomniany dzień 28. urodzin

Ewa Pajor nigdy nie zapomni swoich 28. urodzin. Sama przyznaje, że był to jeden z najpiękniejszych dni w jej życiu.

3 grudnia 2024 roku Pajor zdobyła bramkę, która dała Polsce historyczny awans do pierwszego w historii wielkiego turnieju w kobiecej piłce nożnej. W 94. minucie meczu w Wiedniu trafiła do siatki, pieczętując zwycięstwo 2:0 w dwumeczu z Austrią i zapewniając Polsce udział w letnich Mistrzostwach Europy w Szwajcarii.

 

To musiała być ona. Nikt nie zrobił więcej dla kobiecej piłki nożnej w Polsce. Od poprowadzenia reprezentacji do złota na mistrzostwach Europy U-17 w 2013 roku, przez debiut i bramkę w seniorskiej kadrze w tym samym roku, aż po rekord 64 bramek w 97 meczach – Pajor stała się symbolem i inspiracją dla całego pokolenia młodych piłkarek.

 

– Ewa to niesamowity wzór do naśladowania dla młodych zawodniczek w Polsce – powiedziała trenerka reprezentacji Polski Nina Patalon w rozmowie z ESPN. – Jej droga od piłki amatorskiej do bycia czołową napastniczką Barcelony to prawdziwa inspiracja. Dziewczynki, które wcześniej bały się marzyć o karierze piłkarskiej, teraz widzą, że to realna droga.

 

Jeszcze bardziej imponująca jest jej kariera klubowa. Zadebiutowała w Medyku Konin jako 15-latka (oczywiście zdobywając bramkę), a następnie przeniosła się do niemieckiego Wolfsburga, gdzie zdobyła 135 goli w 196 występach i czterokrotnie grała w finale Ligi Mistrzyń. Latem 2024 roku dołączyła do Barcelony, aktualnych mistrzyń Europy.

 

Od tamtej pory strzela gola za golem. Przed zbliżającym się kluczowym starciem z Realem Madryt na Stadionie Olimpijskim ma na koncie 33 gole w 33 meczach. Zdobyła już pięć hat-tricków, w tym pierwszy w historii kobiecego Klasyku podczas półfinału Pucharu Królowej. A wszystko to w sezonie, który nie był dla Barcelony prosty – nowy trener Pere Romeu zastąpił Jonatana Giráldeza, a klub opuściły takie gwiazdy jak Mariona Caldentey, Lucy Bronze i Keira Walsh.

 

Mimo to Barça wciąż dominuje: zdobyła Superpuchar Hiszpanii, prowadzi w lidze, jest blisko półfinału Ligi Mistrzyń i gra w finale Pucharu Królowej. Były jednak momenty niepewności – porażka z Manchesterem City w fazie grupowej Ligi Mistrzyń, domowa przegrana z Levante (pierwsza od 2019 roku), czy trudności ze zdobywaniem bramek. Źródła zbliżone do drużyny przyznają jednak, że zespół ewoluuje i z optymizmem patrzy na końcówkę sezonu – w dużej mierze dzięki obecności naturalnej środkowej napastniczki, jaką jest Pajor.

 

– Styl gry Barcelony wymaga aktywnego udziału napastników w budowaniu akcji i Ewa świetnie się do tego dostosowała – mówi Patalon. – Udoskonaliła swoje poruszanie się bez piłki, co czyni ją jeszcze groźniejszą. Jej zaangażowanie zawsze było imponujące, ale w Barcelonie osiągnęła nowy poziom.

 

– Jej transfer odmienił sposób gry Barcelony – powiedział asystent trenera Espanyolu Juan Ignacio Ibarra. – Potrzebowali typowej napastniczki, skutecznej w polu karnym. Przez ostatnie sezony brakowało im takiej zawodniczki. Pina, Mariona czy Salma Paralluelo rotowały na tej pozycji, ale to nie to samo.

 

– Barça potrzebowała kogoś jak Pajor, by zyskać nowe opcje i przesunąć Salmę na skrzydło. Ten transfer był strzałem w dziesiątkę. Dane mówią same za siebie – strzeliła górę goli i była decydująca.

 

Pajor lubi grać na granicy spalonego, wykorzystując przestrzeń za plecami obrońców – co nieczęsto się zdarza w meczach Barcelony – ale ma też inne atuty. W meczu z Espanyolem jej zespół przegrywał do 60. minuty, a ona strzeliła wyrównującą bramkę głową po stałym fragmencie gry, co rozpoczęło odwrócenie losów spotkania.

 

– Przygotowując się do meczu z Barceloną, zwracaliśmy szczególną uwagę na to, jak Pajor porusza się w polu karnym – dodał Ibarra. – Jest świetna w atakowaniu dośrodkowań, zwłaszcza z prawej strony, gdzie gra Hansen. Ich współpraca, jeszcze z czasów Wolfsburga, przynosi efekty. Pajor często uderza z pierwszej piłki.

 

– Również przy stałych fragmentach gry jest bardzo groźna, mimo że nie wydaje się wysoka. Właśnie w ten sposób zdobyła wyrównującego gola w pierwszym meczu z nami. Dzięki niej Barça może grać z typową dziewiątką, jeśli tego potrzebuje.

 

– Największe atuty Ewy to szybkość, skuteczność i boiskowa inteligencja – mówi Patalon. – Ma niesamowity instynkt, potrafi zachować zimną krew pod presją i tworzyć sytuacje z niczego.

 

Pajor wpisuje się też w coraz silniejszą polską reprezentację w barwach Barcelony. Ona przewodzi strzelczyniom w drużynie kobiet, Robert Lewandowski robi to samo u mężczyzn, a Wojciech Szczęsny wrócił z emerytury, by dołączyć do zespołu. Do tego młode talenty jak Emilia Szymczak – “jest na naszym radarze”, mówi Patalon – i Weronika Araśniewicz pukają do drzwi pierwszego zespołu.

 

Dla takich zawodniczek jak Szymczak i Araśniewicz, obecność Pajor w zespole to nie tylko dowód na to, co jest możliwe, ale też lekcja ciężkiej pracy. Jej historia to połączenie talentu i determinacji.

 

W dzieciństwie mierzyła się z typowymi problemami – brak zorganizowanej piłki dla dziewczyn. Pochodzi z wioski liczącej mniej niż 100 mieszkańców, jako jedno z pięciorga rodzeństwa pomagała na gospodarstwie, podziwiała Cristiano Ronaldo i grała z chłopakami, których regularnie ogrywała.

 

W wieku 11 lat opuściła dom rodzinny i zamieszkała w internacie w Koninie wraz z o rok starszą siostrą Pauliną, rozpoczynając treningi w Medyku Konin. Jej pierwszą trenerką była… Nina Patalon, wiele lat zanim została selekcjonerką seniorskiej reprezentacji. Pajor płakała przez kilka dni po przeprowadzce, ale wiedziała, że to konieczne.

 

– Przyszła na trening z piłką rozmiaru 5, która sięgała jej do kolan – wspominała Patalon w rozmowie z TVP. – Była drobna, miała krótkie włosy… trochę wystraszona. Pomyślałam: “Mam nadzieję, że jej nie zrobię krzywdy”. Grała z dziewczynami o dwa lata starszymi, a i tak była od nich lepsza: szybsza, bardziej zwinna, agresywna. Pierwszy raz widziałam taki talent.

 

Zadebiutowała w ekstralidze w wieku 15 lat i 133 dni – najmłodsza zawodniczka w historii. Potem przyszły sukcesy z kadrą młodzieżową i transfer do Wolfsburga w 2015 roku. To właśnie tam zdiagnozowano u niej poważny problem ze wzrokiem – stożek rogówki. Zwykłe badanie u sponsora klubu, optyka, wykazało, że widzi zaledwie 10% prawym okiem i 30% lewym. Groziła jej nawet utrata wzroku, ale operacja i specjalne soczewki pozwoliły jej kontynuować karierę.

 

Pajor wracała też po dwóch poważnych kontuzjach kolana, które ograniczyły jej występy w sezonach 2020/21 i 2021/22. W tym czasie postanowiła pracować nad sobą. Rozpoczęła współpracę z psycholożką Darią Abramowicz – tą samą, która opiekuje się Igą Świątek. Zaczęła też jeszcze intensywniej analizować grę największych napastniczek, by doskonalić swój styl.

 

Efekty były widoczne: w sezonie 2022/23 była królową strzelczyń Ligi Mistrzyń i zajęła 18. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki. Sezon zakończył się jednak rozczarowaniem – Wolfsburg przegrał finał z Barceloną, mimo pięknego gola Pajor z dystansu.

 

Do naturalnego talentu dołączyła pracowitość. Jak powiedział trener Wolfsburga Tommy Stroot w 2023 roku: – Rzadko spotyka się zawodniczki, które dają z siebie tyle na każdym treningu. Poziom w naszym klubie jest wysoki, a ona i tak go przekraczała.

 

A rok 2025 może być jeszcze lepszy. Jeśli Ewa strzeli gola i poprowadzi drużynę do zwycięstwa nad Realem, Barça odskoczy na 10 punktów w lidze, a mistrzostwo Hiszpanii będzie na wyciągnięcie ręki. Ale to trofeum Ligi Mistrzyń pozostaje jej największym marzeniem. Zdobycie go byłoby idealnym wstępem do tego, co czeka ją latem – pierwszego w historii wielkiego turnieju z reprezentacją Polski.