Przybyła w ciszy. Teraz Europa nie może jej zignorować: Gwiazdorski wzlot Ewy Pajor w Barcelonie

Przybyła w ciszy. Teraz Europa nie może jej zignorować: Gwiazdorski wzlot Ewy Pajor w Barcelonie

Gdy Ewa Pajor cicho przekroczyła próg ośrodka treningowego FC Barcelony na początku sezonu, niewielu – poza Polską – zdawało sobie sprawę z tego, co miało nadejść. Owszem, była ekscytacja. Do mistrzyń Europy dołączyła napastniczka z imponującym dorobkiem. Ale nikt, nawet najbardziej optymistyczny kibic, nie mógł przewidzieć tego: sezonu tak elektryzującego, tak niepowstrzymanego, że zmusił całą piłkarską Europę do spojrzenia w jej stronę.

W zaledwie kilka miesięcy Pajor nie tylko się zaadaptowała — ona napisała nowy scenariusz. Trzydzieści trzy gole w trzydziestu trzech meczach. Pięć hat-tricków. Miejsce w historii jako pierwsza piłkarka, która zdobyła hat-tricka w kobiecym El Clásico. Dla Barcelony nie jest już tylko wzmocnieniem. Jest zjawiskiem.

Od debiutu do dominacji

Iskra pojawiła się natychmiast. Od pierwszych minut w barwach Barcelony widać było, że Pajor gra z misją. Jej pierwsze dotknięcia piłki zapowiadały coś wyjątkowego. Pierwszy gol to potwierdził. Potem przyszedł kolejny. I jeszcze jeden. Następnie rozpoczęła się lawina bramek, która oszołomiła obrończynie i wprawiła kibiców w osłupienie.

Po sześciu ligowych kolejkach miała już na koncie dziewięć goli — ustanawiając rekord najlepszego startu sezonu w historii Barcelony, zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn. Jej bezlitosna skuteczność sprawiła, że szeptane prognozy zamieniły się w ogłuszający aplauz.

Anatomia maszyny do strzelania goli

Nie trzeba wiele czasu, by zrozumieć, dlaczego Pajor jest tak zabójcza. Jest szybka — piekielnie szybka — ale to nie tylko kwestia tempa. Jej biegi są chirurgicznie precyzyjne, a poruszanie się bez piłki to pokaz boiskowej inteligencji. Gra na granicy spalonego, wykorzystując każdą lukę, jaką oferuje defensywa rywalek. A gdy nadchodzi moment wykończenia akcji, robi to z lodowatą precyzją.

Główki, woleje, strzały z pierwszej piłki — to bez znaczenia. Pajor opanowała wszystkie warianty. Dośrodkowanie z boku? Już tam jest. Odbita piłka w tłoku pola karnego? Ona ją znajduje. A gdy akcja wydaje się zakończona, potrafi stworzyć coś z niczego.

Efekt domina na boisku

Ale wpływ Pajor nie kończy się na golach. Jej obecność zmieniła sposób, w jaki atakuje Barcelona. Z nią jako centralnym punktem ofensywy, inne gwiazdy zyskały więcej przestrzeni i swobody. Salma Paralluelo, jedna z najjaśniejszych hiszpańskich zawodniczek, mogła przesunąć się na skrzydło — rozciągając defensywy i otwierając nowe linie ataku.

Barcelona, już wcześniej znana z płynnej i efektownej gry, zyskała nowy atut: bezpośredniość, szybkość i nieprzewidywalność. Pajor nie tylko strzela gole — ona podnosi poziom całego zespołu.

Oświetlając europejskie sceny

Podczas gdy wiele napastniczek błyszczy w lidze, a znika w Europie, Pajor utrzymuje formę na każdym froncie. W Lidze Mistrzyń jest równie bezlitosna. Jej dwa gole przeciwko szwedzkiemu Hammarby to pokaz skuteczności — i ostrzeżenie dla wszystkich europejskich potęg.

Nie jest już częścią spektaklu. To ona jest spektaklem.

Pierwsze trofeum już zdobyte

W większości debiutanckich sezonów nowym zawodniczkom daje się czas na aklimatyzację. Dla Pajor ten etap nie istniał. Już sięgnęła po pierwsze trofeum — Superpuchar Hiszpanii — a sezon wciąż trwa i wciąż przynosi nowe szanse na tytuły.

Ale Pajor nie gra dla prawdopodobieństw. Ona gra dla goli. Dla chwały. Dla wielkości.

Statystyki mówią wiele — ale nie wszystko

Trzydzieści osiem meczów. Trzydzieści trzy bramki. Pięć hat-tricków. A mimo to, liczby tylko delikatnie zarysowują jej wartość. To sposób, w jaki zamienia niemożliwe w rutynę. To sposób, w jaki zmienia wyrównane mecze w deklasacje. To sposób, w jaki patrzy w oczy dużo większym rywalkom — i zostawia je za sobą.

W klubie pełnym gwiazd Pajor wyrzeźbiła własne światło reflektorów. I nie wygląda na to, by miała z niego zrezygnować.

Legenda w trakcie pisania?

Jeśli to dopiero początek jej barcelońskiej historii, to zapnijcie pasy — bo jesteśmy świadkami czegoś niezwykłego. Jej nazwisko już trafiło do ksiąg rekordów, ale ona mierzy wyżej: w dziedzictwo.

Triumf w Lidze Mistrzyń jest na wyciągnięcie ręki. Mistrzostwo kraju jest blisko. A poza tym — obietnica kariery, która może zdefiniować na nowo pozycję napastniczki w kobiecej piłce.

Ewa Pajor przybyła do Barcelony z oczekiwaniami. Już dawno je zostawiła w tyle.

A reszta Europy? Lepiej niech się przygotuje. Bo to dopiero początek.