Szeremeta dostała gwiazdorską ofertę z telewizji. Klamka w sprawie boksu zapadła

Julia Szeremeta wraz z koleżankami z reprezentacji wróciła z młodzieżowych mistrzostw Europy w boksie w prawdziwej aurze bohaterek. Polskie zawodniczki zdominowały zawody w Budapeszcie, zdobywając cztery złote krążki i w sumie siedem medali, co dało im pierwsze miejsce w klasyfikacji drużynowej. Ale choć sukcesy się mnożą, pokusy również. Na wicemistrzynię olimpijską z Paryża spływają oferty, które dla wielu byłyby nie do odrzucenia. Jedną z nich Szeremeta ujawnia w rozmowie z Interią — i jasno podkreśla, że decyzja została już podjęta.

Mistrzostwa na pół mocy — a jednak pełna dominacja

Do stolicy Węgier Szeremeta przyjechała nie w pełni zdrowa. Od dłuższego czasu zmaga się z urazem prawej dłoni, co sprawiło, że niemal cały okres przygotowawczy trenowała wyłącznie lewą ręką. Prawa ręka przechodziła intensywną rehabilitację i specjalistyczne ćwiczenia pod okiem fizjoterapeuty. Dopiero tydzień przed mistrzostwami zawodniczka odważyła się użyć kontuzjowanej dłoni — i to jedynie do wyprowadzania ciosów prostych.

Co mimo wszystko skłoniło ją, by stanąć do rywalizacji w kategorii 57 kg?
— Bardzo chciałam pożegnać się sukcesem z młodzieżową kategorią na arenie międzynarodowej. W przyszłym roku nie będę już mogła startować w zawodach tej rangi. Rok temu odpoczywałam po igrzyskach w Paryżu, więc tym bardziej zależało mi na powtórzeniu złota sprzed dwóch lat — tłumaczy Szeremeta.

Turniej zaczęła od najtrudniejszej walki — z Turczynką Pinar Benek. Potem było już tylko lepiej: najpierw pewne zwycięstwo nad Brytyjką Vivien Parsons, następnie pokaz siły w półfinale ze Słowaczką Bibianą Lovasovą, a w finale totalna dominacja nad urodzoną w Polsce Irlandką Natalią Fasciszewską.

Liczenie? „To nic nie zmienia, dalej robię swoje”

W pierwszej walce Szeremeta była liczona — sytuacja rzadka w jej karierze.
— Głowa mi odleciała, ale ten cios mi nie zaszkodził — zapewnia. — W kolejnych przygotowaniach muszę pilnować, żeby nie zadzierać głowy. Ostatnio trochę mi uciekła do góry.

Jak sama przyznaje, w jej karierze był to dopiero drugi taki przypadek, poprzedni około pięć lat temu.
— Wtedy też weszłam cios na cios i głowa poszła do tyłu. Nic mnie to mentalnie nie zmienia. W głowie miałam tylko: „nic się nie stało, spokojnie boksuj dalej”. Wiedziałam też, że nie mogę się podpalić, bo rywalka była kontrbokserką.

Potęga kobiet z biało-czerwoną flagą

Szeremeta podkreśla, że wyniki Polek potwierdzają ich miejsce w światowej czołówce.
— Pokazujemy, że nasza drużyna jest naprawdę mocna. Ja, Basia Marcinkowska, Natalia Kuczewska i Nikola Prymaczenko kończymy etap młodzieżówki wynikiem marzeń. Do tego dochodzi Emilia Koterska, ogromny talent, oraz Marta Prill i Julia Oleś, które zdobyły medale w swoim pierwszym poważnym turnieju. Jesteśmy na szczycie i cały czas rośniemy.

Ogromną rolę w sukcesach Polek odgrywa trener Tomasz Dylak — koordynator wszystkich grup wiekowych, twórca spójnego programu szkoleniowego.
— Trener Tomka ciągle mało — śmieje się Julia. — Ale wszystko podporządkowane jest jednemu: igrzyskom olimpijskim w Los Angeles. To nasz absolutny priorytet.

Kusząca telewizja, mocna odmowa. „Boks to 100 procent”

Po igrzyskach w Paryżu Szeremeta stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich sportsmenek. Nic dziwnego, że oferty płyną szerokim strumieniem. Zawodniczka przyznaje, że w przeszłości kusiły ją także lukratywne propozycje walk „freak fight”, choć teraz — jak mówi — raczej już do niej nie docierają.

Najciekawszy wątek dotyczy jednak show-biznesu.
— Miałam propozycję udziału w „Tańcu z Gwiazdami”, we wcześniejszej edycji — ujawnia. — Ale boks ma u mnie sto procent priorytetu. Nie mam czasu na takie projekty. O ofertach typu „fame” nawet nie wspominając.

Dodaje, że choć pojawienie się w programie dałoby jej ogromny rozgłos, dziś zupełnie tego nie potrzebuje.
— Musiałabym poświęcić się temu na sto procent, a to wykluczyłoby mnie z treningów. Może kiedyś, po zakończeniu kariery… wtedy chętnie potańczę — mruga okiem.

Na uwagę dziennikarza, że trener mógłby dostać zawału, gdyby teraz powiedziała „tak”, Szeremeta tylko się uśmiecha:
— Pewnie tak by było.