Sabalenka zagrała na niekorzyść kobiecego tenisa. “Absolutna głupota”

Porażka Sabalenki w Dubaju. Czy „bitwa płci” faktycznie pomogła kobiecemu tenisowi?

Pokazowy mecz w Dubaju, w którym Aryna Sabalenka przegrała z Nickiem Kyrgiosem 3:6, 3:6, od początku budził ogromne emocje i kontrowersje. Liderka światowego rankingu WTA podeszła do rywalizacji na serio, jednak nie zdołała pokonać Australijczyka sklasyfikowanego dopiero na 671. miejscu listy ATP. Choć wydarzenie miało charakter show, jego konsekwencje – zwłaszcza z perspektywy kobiecego tenisa – są znacznie poważniejsze, niż mogłoby się wydawać.

Już przed pierwszą piłką było jasne, że nie będzie to klasyczna rywalizacja sportowa. Sabalenka zapowiadała walkę i rzeczywiście dała z siebie maksimum, co było widoczne w jej zaangażowaniu i intensywności poruszania się po korcie. Problem w tym, że cały mecz rozegrano na zasadach, które od początku stawiały go w niejednoznacznym świetle.

Kyrgios bez pełnego zaangażowania

Nick Kyrgios, który ostatni oficjalny mecz rozegrał w marcu i od dawna nie prowadzi regularnej kariery, nie musiał wchodzić na najwyższe obroty. Sprawiał wrażenie skoncentrowanego, lecz często wyraźnie „odpuszczał” – zwłaszcza przy serwisie. Zamiast potężnych podań wybierał wolniejsze kicki z rotacją, rzadko decydując się na uderzenia z pełną siłą. Mimo to kontrolował przebieg spotkania i wygrał w dwóch setach.

Organizatorzy postanowili dodatkowo „wyrównać szanse”, wprowadzając nietypowe reguły. Część kortu po stronie Sabalenki była o około 9 procent mniejsza, a oboje zawodnicy mogli korzystać wyłącznie z pierwszego serwisu. Zabiegi te miały ograniczyć przewagę siły Kyrgiosa, ale w praktyce przyniosły odwrotny skutek wizerunkowy. Sam fakt, że rywalizacja nie odbywała się na równych zasadach, dla wielu obserwatorów był nie tylko dziwny, ale wręcz uwłaczający dla aktualnej liderki WTA.

Podobnego zdania jest Alizé Cornet, była tenisistka i kapitan reprezentacji Francji w Pucharze Billie Jean King. W rozmowie z RMC Sport nie kryła krytyki: – Te nowe zasady, a szczególnie zmniejszenie kortu dla Sabalenki, to absolutny absurd. To nie buduje dobrego obrazu kobiecego tenisa. Takie rozwiązania umniejszają jej możliwości, a przecież z głębi kortu spokojnie mogłaby rywalizować z Kyrgiosem, który jest niemal na sportowej emeryturze, nie trenuje regularnie i zmaga się z problemami zdrowotnymi.

Chaos w transmisji i mieszane reakcje

Również od strony telewizyjnej wydarzenie pozostawiało wiele do życzenia. Nietypowe linie na korcie sprawiały, że obraz wyglądał nienaturalnie, co szybko zauważyli kibice i dziennikarze. – Ten kort w telewizji wygląda po prostu okropnie – napisał znany portugalski dziennikarz tenisowy Jose Morgado. Problemy nasiliły się na początku drugiego seta, gdy z winy lokalnego nadawcy sygnał był zaburzony lub całkowicie znikał w transmisjach do różnych krajów.

Na korcie Sabalenka nadrabiała zaangażowaniem. Kyrgios częściej sięgał po techniczne rozwiązania, skróty i zagrania oparte na sprycie, zmuszając Białorusinkę do ciągłego biegania od prawej do lewej. Dawno nie było widać jej w meczu, w którym pokonałaby tak wiele metrów. Determinacja była bezdyskusyjna, ale Australijczyk – grający wyraźnie na „pół gwizdka” – nie pozwolił jej na realne nawiązanie walki o zwycięstwo.

Show się udało, sport – już mniej

Ten pojedynek można analizować na kilku poziomach. Z czysto sportowego punktu widzenia trudno uznać go za sensowny. Specjalne zasady zamiast niwelować różnice między kobietami a mężczyznami, jeszcze mocniej je uwypukliły. Sabalenka przegrała z zawodnikiem dalekim od czołówki ATP, nawet mimo teoretycznie korzystniejszych warunków. Nic dziwnego, że brytyjski „The Guardian” jeszcze przed meczem określił całe wydarzenie jako „absurdalne”.

Dla organizatorów był to jednak sukces. Choć Kyrgios przesadził, twierdząc, że „przez pół roku wszyscy mówili tylko o tym meczu”, to bez wątpienia przyciągnął on uwagę mediów i kibiców. W Dubaju nie brakowało gwiazd, a całość miała charakter spektaklu: przerwy na tańce Sabalenki, wejście Białorusinki przy muzyce z „Rocky’ego”, Kyrgios pojawiający się na wielbłądzie, obecność takich ikon jak Cristiano Ronaldo czy Kaka. Show było dokładnie takie, jakiego oczekiwano.

Problem w tym, że wydarzenie nazwano „bitwą płci”. To określenie ma w kobiecym tenisie znaczenie niemal symboliczne, nierozerwalnie związane z meczem Billie Jean King z Bobbym Riggsem w 1973 roku. Tamto zwycięstwo było walką o równość, szacunek i lepsze warunki dla tenisistek. Sama Billie Jean King przyznała ostatnio, że poza samym faktem rywalizacji kobiety z mężczyzną nie widzi żadnych podobieństw między swoim historycznym pojedynkiem a starciem Sabalenki z Kyrgiosem.

Ryzyko, które się nie opłaciło

Z perspektywy kobiecego tenisa dubajski eksperyment okazał się ryzykowny. Gdyby Sabalenka wygrała, jej sukces z pewnością byłby umniejszany – wskazywano by na specjalne zasady i pokazowy charakter meczu. Stało się jednak gorzej: przegrała, mimo ogromnego zaangażowania, a wynik już jest wykorzystywany jako kolejny argument przeciwko kobiecej rywalizacji w porównaniu z męską.

To dokładnie takich narracji tenisistki nie potrzebują. Mecz w Dubaju nie rozwiązał żadnego z realnych problemów żeńskiego touru: przeładowanego kalendarza, hejtu w mediach społecznościowych czy wciąż nierównych nagród finansowych. Sabalenka zagrała przede wszystkim dla siebie i dla widowiska – trudno jednak uznać, by jej występ realnie przysłużył się kobiecemu tenisowi.