Niemieckie media piszą o Nawrockim. Konkretna ocena. “Podobieństwa są oczywiste”

Po niespełna pięciu miesiącach urzędowania Karola Nawrockiego jako prezydenta Polski coraz wyraźniej widać, że Donald Tusk nie może liczyć na partnerską i konstruktywną współpracę z Pałacem Prezydenckim. Zamiast zapowiadanego uspokojenia sceny politycznej, relacje między głową państwa a rządem zmierzają w stronę otwartej konfrontacji – ocenia na swoim portalu niemiecka telewizja MDR.

Regionalny nadawca publiczny Mitteldeutscher Rundfunk, mający swoją siedzibę w Lipsku, zwraca uwagę, że Nawrocki próbuje kreować się na postać przypominającą „polskiego Trumpa”. Jednocześnie dziennikarze MDR podkreślają, że polska konstytucja nie przyznaje prezydentowi uprawnień porównywalnych z tymi, którymi dysponuje prezydent Stanów Zjednoczonych. Mimo to Nawrocki – zdaniem niemieckich komentatorów – konsekwentnie zabiega o poszerzenie zakresu swojej władzy, forsując swoje ambicje i „rozpychając się łokciami” w systemie, który formalnie mocno ogranicza rolę głowy państwa.

Zamiast zakończenia „wojny polsko-polskiej” – dalsza eskalacja

MDR przypomina, że w trakcie kampanii wyborczej Nawrocki obiecywał zakończenie wieloletniego konfliktu politycznego, określanego mianem „wojny polsko-polskiej”. Tymczasem po objęciu urzędu – jak zauważają Niemcy – napięcie nie tylko nie opadło, ale wręcz się pogłębiło. Prezydent ma próbować narzucić nowe reguły gry i wykraczać poza wąskie ramy kompetencji wyznaczonych przez konstytucję.

Jednym z przykładów tej strategii ma być konflikt z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Odmawiając nominowania ambasadorów, Nawrocki wszedł – według MDR – na otwartą „wojenną ścieżkę” z MSZ. Równocześnie stara się odgrywać rolę współdecydenta w sprawach służb specjalnych, wzywając ich szefów do Pałacu Prezydenckiego. Niemiecki nadawca interpretuje te działania jako próbę wykreowania wizerunku polityka, który faktycznie „kieruje rządem” i występuje w roli swoistego „nadpremiera”, usytuowanego ponad Donaldem Tuskiem.

Autor analizy podkreśla, że prezydent konsekwentnie buduje obraz „twardego faceta”, który trzyma wszystko pod kontrolą i nie cofa się przed konfliktem. „Podobieństwa do Trumpa są oczywiste” – zaznacza MDR.

Wspólny mianownik: głód władzy i populizm

Zdaniem niemieckiego nadawcy, Trumpa i Nawrockiego łączy przede wszystkim silny głód władzy oraz zbliżone, konserwatywne poglądy w kwestiach migracji, ról społecznych, praw osób LGBTQ czy polityki klimatycznej. Obaj politycy sięgają po populizm wymierzony w elity, przedstawiając się jako rzecznicy „zwykłych ludzi” i przeciwnicy establishmentu.

Autor tekstu zwraca jednak uwagę na istotną różnicę. W przeciwieństwie do Donalda Trumpa, Nawrocki rzeczywiście pochodzi z przeciętnej, niezamożnej rodziny, a jego drogę zawodową można opisać jako autentyczną historię awansu społecznego – od „dołu” aż na sam szczyt władzy.

„Antypolityk” bardziej wiarygodny niż Trump

Ten życiorys – zdaniem MDR – sprawia, że Nawrocki może znacznie bardziej przekonująco niż Trump występować w roli „antypolityka”, który wszedł do wielkiej polityki z zewnątrz, by walczyć z aroganckimi, wielkomiejskimi elitami. Prezydent przedstawia je jako środowiska oderwane od „prawdziwej polskości” i pogardzające zwykłymi obywatelami.

Niemiecki portal przypomina słowa Nawrockiego, że „ludzi trzeba brać takimi, jakimi są”. Do tej grupy – jak sugeruje autor – należą głównie mieszkańcy mniejszych miast, często z podstawowym wykształceniem i konserwatywnym światopoglądem. Prezydent oferuje im coś, czego od dawna im brakowało: poczucie uznania i szacunku. „To jest rewolucja godności” – podsumowuje komentator MDR.

Ograniczenia systemowe i marzenie o większej władzy

Zarówno Trump, jak i Nawrocki – według niemieckiego nadawcy – umiejętnie wykorzystują społeczne frustracje i urazy, łącząc je z ostrą wojną kulturową. Kluczowa różnica polega jednak na realnym zakresie władzy. Trump jako prezydent USA dysponował znacznie szerszymi kompetencjami, podczas gdy Nawrocki funkcjonuje w systemie, który ogranicza rolę głowy państwa.

Marzenia o ustroju prezydenckim na amerykańską modłę pozostają więc – jak ocenia MDR – w sferze politycznych fantazji. Do zmiany konstytucji potrzebna byłaby większość dwóch trzecich w parlamencie, a jej uzyskanie w obecnych realiach wydaje się co najmniej wątpliwe.