Dramat Marii Andrejczyk. Nagle wszystko stanęło. “Jestem przeczołgana”

Maria Andrejczyk jeszcze przed startem sezonu odpowiadała z uśmiechem na pytania o formę. – Nie no, co wy? Przestańcie! – mówiła, gdy nie była w stanie przekroczyć granicy 60 metrów i słyszała, że to powód do niepokoju. W maju zapowiadała jednak przygotowania na 65 metrów i walkę o medal mistrzostw świata w Tokio. Tymczasem w Japonii jej przygoda zakończyła się już na etapie eliminacji – najlepszy wynik 60,04 m dał jej dopiero 16. miejsce.

Od olimpijskiego podium do serii rozczarowań

Cztery lata temu w Tokio przeżyła najpiękniejsze chwile kariery. W finale igrzysk olimpijskich wywalczyła srebro, które miało być początkiem pasma sukcesów. Już wcześniej, jako 20-latka w Rio de Janeiro, była o włos od medalu – zabrakło jej zaledwie dwóch centymetrów. Po olimpijskim srebrze wydawało się, że regularnie będzie stawać na podium. Okazało się jednak, że do dziś tamten medal pozostaje jej jedynym.

„Spieprzyłam tę robotę koncertowo”

Andrejczyk nigdy nie unikała szczerych ocen własnych startów. – Nie będę owijać w bawełnę. Spieprzyłam tę robotę koncertowo, bo poziom był żałośnie niski, a ja tej szansy nie wykorzystałam – mówiła rok temu po igrzyskach w Paryżu, gdzie w eliminacjach uzyskała świetne 65,52 m, ale w finale skończyła zaledwie na ósmym miejscu. Do brązowego medalu zabrakło jej 1,25 m.

Problemy zdrowotne i niespełnione zapowiedzi

Sezon 2025 zaczęła od przeciętnego rzutu 58,82 m podczas Memoriału Kusocińskiego. Sama jednak zapewniała, że to dopiero początek i że na mistrzostwa świata przygotuje formę na 65 metrów. – W grudniu przeszłam operację stawu skokowego, który od dawna mi dokuczał. Potem jednak przygotowania przebiegły naprawdę dobrze. Fizycznie wyglądałam rewelacyjnie – opowiadała w rozmowie ze Sport.pl. Dodawała też, że spokojnie podchodzi do startów i wierzy w dojście do formy.

– Mogłabym się stresować tym, że teraz nie rzucam 60 metrów, ale wolę spokojnie pracować, bo wiem, że dowiozę formę – przekonywała.

Rzeczywistość okazała się brutalna

Forma jednak nie przyszła. W Tokio najlepsza próba dała jej 60,04 m, czyli wynik niewystarczający nawet na finał. Do awansu zabrakło niespełna metra. A przecież w swojej karierze osiągała rzuty na poziomie 71,40 m – rezultat, który pozostaje trzecim najlepszym w historii światowej lekkoatletyki. Niestety, dziś to już przeszłość. W Tokio 2021 przyjechała jako liderka światowych tabel, a cztery lata później – z dopiero 37. wynikiem na świecie.

Po olimpijskim srebrze kolejne wielkie imprezy kończyły się rozczarowaniami:

• ME 2024 w Rzymie – dopiero 10. miejsce (58,29 m),
• igrzyska w Paryżu – ósme miejsce po słabszym finale,
• MŚ w Eugene 2022 – eliminacje zakończone na 21. pozycji (55,47 m).

„Nie będę robić z siebie męczennicy”

Sama zawodniczka podkreśla jednak, że nie zamierza użalać się nad sobą. – Ja naprawdę bardzo ciężko pracuję. Ten sezon jest wyjątkowo trudny. Nie będę uprawiać martyrologii, wiemy z trenerem, co trzeba poprawić. Jestem przeczołgana kontuzjami, ale chcę trenować dalej i wiem, że w moim sporcie można mieć długą karierę – powiedziała w rozmowie z TVP Sport.

Maślak-Glugla pozytywnym zaskoczeniem

Na oszczepniczym stadionie w Tokio Polacy mieli jednak powód do radości. 24-letnia Małgorzata Maślak-Glugla, debiutująca na tak wielkiej imprezie, sprawiła niespodziankę, bijąc rekord życiowy – 61,79 m. Dało jej to dziewiąty wynik eliminacji i pewny awans do finału. – Myślałam, że będzie gorzej. Stres przeżyłam już wcześniej i w konkursie było dobrze. Coś zostawiłam jeszcze na finał. Sama cieszę się, że tu jestem, nie zakładałam żadnych życiówek ani walki z mistrzynią olimpijską – mówiła przed kamerami TVP.