Nie do wiary, co zrobiła Andrejczyk! Już nikt jej tego nie zabierze

Maria Andrejczyk wraca do Tokio. Czy znów napisze piękną historię?

Kiedy Maria Andrejczyk wchodziła na stadion w Tokio, trudno było nie poczuć wyjątkowej symboliki tego miejsca. To właśnie tam, w 2021 roku, zdobyła swój największy sukces – srebrny medal igrzysk olimpijskich. Wtedy jej historia poruszyła całą Polskę: młoda zawodniczka, po latach cierpienia i serii skomplikowanych operacji, stanęła na podium, udowadniając, że determinacja potrafi pokonać wszelkie przeszkody. Dziś, cztery lata później, ponownie wróciła na japońską ziemię – tym razem na mistrzostwa świata. Czy Tokio znów okaże się dla niej miejscem spełniania marzeń?

Olimpijska droga przez cierpienie i triumf

W 2021 roku Maria Andrejczyk przeżywała w Tokio jedne z najpiękniejszych chwil w swojej karierze. W finałowym konkursie oszczepniczek rozpoczęła bardzo mocno – już w pierwszej próbie posłała oszczep na 62,56 m, co dało jej trzecie miejsce. W drugiej serii poprawiła się aż o dwa metry, osiągając 64,61 m i awansując na drugą pozycję. Wydawało się, że medal jest niemal pewny, lecz Polka wciąż była daleka od euforii – jej twarz wyrażała pełne skupienie, a nie radość.

Andrejczyk do końca rywalizowała o złoto z Chinką Shiying Liu, która już w pierwszej kolejce uzyskała 66,34 m. Polka walczyła dzielnie, rzucała daleko – 63,62 i 64,45 – ale nie udało się prześcignąć rywalki. Liu dorzuciła tylko jeszcze jeden mierzony rzut na 63,40 m, lecz to wystarczyło, by utrzymać prowadzenie. Andrejczyk zakończyła konkurs na drugim miejscu, zdobywając srebro – medal, którego w zasadzie mogła dotknąć już pięć lat wcześniej.

Rio 2016 – pierwszy wielki niedosyt

Historia Andrejczyk sięga jeszcze Rio de Janeiro. W 2016 roku zaledwie 20-letnia zawodniczka była jednym z największych objawień igrzysk. W eliminacjach rzuciła 67,11 m, ustanawiając rekord Polski i wygrywając całą rundę. Niestety, w finale zabrakło jej dwóch centymetrów do podium – tyle więcej uzyskała Barbora Špotáková, wielka mistrzyni i rekordzistka świata.

Choć dla wielu kibiców była wtedy idolką, sama Andrejczyk podchodziła do tego inaczej. – „Nie chcę być niemiła, ale ona już nie jest moją idolką. Teraz traktuję ją jako największą rywalkę. Z całym szacunkiem, ale planuję jej dokopać – i to porządnie!” – mówiła wówczas młoda Polka. I rzeczywiście, cztery lata później, w Tokio, dokopała nie tylko Spotakovej, ale prawie wszystkim.

Cena sukcesu – operacje, ból i choroba

Droga do olimpijskiego medalu była okupiona ogromnym cierpieniem. Po Rio 2016 Andrejczyk przeszła aż cztery operacje. Najpierw bark, który trzeba było zrekonstruować. Później dwukrotna interwencja chirurgiczna w zatokach – bóle głowy nie pozwalały jej normalnie trenować. W końcu operacja stawu skokowego. To właśnie podczas badań zatok lekarze wykryli u niej nowotwór kości. Na szczęście – łagodny.

– „Cztery operacje jak na 25-latkę to sporo, śmieję się, że jestem jak weteranka. Ale dziś wiem, że to wszystko było po coś. Każdy ból, każde cierpienie miało sens. Jestem wdzięczna za każdą przeszkodę, bo mnie ukształtowała” – mówiła wzruszona w Tokio.

Medal, który uratował życie

Srebrny medal olimpijski w 2021 roku był dla niej czymś więcej niż sportowym trofeum. Trzy miesiące wcześniej posłała oszczep na 71,40 m – wynik tylko o 88 cm gorszy od rekordu świata Spotakovej – dlatego wszyscy liczyli na złoto. Ale nawet srebro miało niezwykłą wartość.

Andrejczyk zaskoczyła świat, kiedy ogłosiła, że swój medal wystawi na aukcję charytatywną, by pomóc w sfinansowaniu operacji serca małego Miłoszka. Medal został wylicytowany przez sieć „Żabka” za 200 tysięcy złotych. Firma ostatecznie zwróciła medal sportsmence, a ona sama zdecydowała, że trafi on do Muzeum Sportu. To wydarzenie ugruntowało jej pozycję nie tylko jako wielkiej zawodniczki, ale i osoby o niezwykle szlachetnym sercu.

Trudny powrót i nowe rywalki

Dziś sytuacja Marii Andrejczyk jest zupełnie inna. Ma 29 lat, za sobą kolejne kłopoty zdrowotne i zmiany trenerów. Wciąż szuka optymalnej drogi, by wrócić do światowej czołówki, ale na razie ten powrót nie przebiega tak, jak by chciała.

Obecnie Polka zajmuje dopiero 37. miejsce w światowym rankingu. Jej najlepszy wynik w tym sezonie – 60,42 m w Madrycie – plasuje ją nawet za inną reprezentantką Polski. Na mistrzostwach kraju w Bydgoszczy najlepsza okazała się Małgorzata Maślak-Glugla, która zwyciężyła z wynikiem 61,42 m, co daje jej 28. miejsce w rankingu World Athletics.

Czy Tokio znów przyniesie szczęście?

Mimo wszystkich problemów Andrejczyk wciąż pozostaje symbolem walki, odwagi i nieustępliwości. Jej historia to opowieść o tym, jak z cierpienia rodzi się siła, a z porażek – determinacja.

Powrót do Tokio to dla niej nie tylko kolejna sportowa próba. To także podróż sentymentalna – do miejsca, które już raz przyniosło jej spełnienie marzeń i zapisało jej nazwisko w historii polskiej lekkoatletyki. Czy teraz, na mistrzostwach świata, Maria Andrejczyk znów zdoła zaskoczyć wszystkich i stanąć na podium?

Jedno jest pewne – w przypadku tej zawodniczki nigdy nie można niczego wykluczyć.