Córka legendy pojawiła się u boku Nawrockiego. “Mam zaszczyt”
W niedzielę Karol Nawrocki odwiedził swój rodzinny Gdańsk, gdzie wziął udział w wyjątkowym wydarzeniu sportowym. Jako prezydent Polski, pełniący obowiązki od środy, otworzył II Memoriał im. Jana Biangi – turniej bokserski poświęcony legendarnemu pięściarzowi i trenerowi. – Za to, że był Polakiem, był więziony przez Niemców w niemieckich obozach koncentracyjnych – wspominał Nawrocki. Podczas uroczystości towarzyszyła mu córka patrona memoriału, Barbara Bianga.
Wizyta w Gdańsku miała dla prezydenta szczególne znaczenie. Odwiedził m.in. Muzeum II Wojny Światowej, którym w przeszłości kierował, a następnie pojawił się na imprezie bokserskiej, by wesprzeć tę dyscyplinę sportu, którą sam amatorsko trenował.
Podczas otwarcia memoriału Nawrocki podkreślał, że wydarzenie jest okazją nie tylko do sportowej rywalizacji, ale również do przypomnienia postaci Jana Biangi. – Nie po raz pierwszy mam zaszczyt stać obok pani Barbary Biangi. Ten memoriał nosi imię człowieka, który za to, że był Polakiem i że do Polski był przywiązany, został uwięziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Jan Bianga, który odmówił podpisania volkslisty, bo w jego sercu była Polska, a w żyłach płynęła polska krew, był gotów cierpieć, pracować w kamieniołomach, znosić więzienie tylko dlatego, że był jednym z nas – Polakiem takim jak my – mówił.
Prezydent życzył także powodzenia wszystkim startującym w turnieju zawodnikom. – Brawa dla sportowców, którzy za chwilę wejdą do ringu. Wszyscy wiemy, ile siły, determinacji, ciężkiego treningu, potu i krwi to wymaga. Niech żyje polski boks, niech żyje sport, a przede wszystkim – niech żyje nasza wspaniała, wolna, niepodległa i suwerenna Rzeczpospolita – zakończył.
Jan Bianga, pochodzący z Sopotu, w okresie międzywojennym był jednym z czołowych polskich bokserów. Dwukrotnie zdobywał brązowy medal mistrzostw kraju w kategorii koguciej. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem i bliskim współpracownikiem Feliksa Stamma, z którym wyszkolił wielu wybitnych pięściarzy, w tym reprezentantów Polski. W czasie II wojny światowej odmówił współpracy z Gestapo, za co spędził wiele lat w niemieckich obozach koncentracyjnych w Nowym Porcie, Stutthofie, Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen.
