Nieprawdopodobna historia Szczęsnego. O tym nie miał prawa marzyć

Nieprawdopodobna historia Szczęsnego. O tym nie miał prawa marzyć

Gdy Jerzy Dudek żegnany był szpalerem przez piłkarzy Realu Madryt, to wydawało się, że lepszego rozstania z piłką nie można sobie wymarzyć. Tymczasem Wojciech Szczęsny staje przed szansą, by przeżyć jeszcze bardziej nieprawdopodobną historię, zakończoną z jeszcze większymi honorami – pisze w felietonie Piotr Jawor, dziennikarz Interii.

 

Jest 2007 r. 34-letni Dudek podpisuje umowę z Realem Madryt i – zdaniem wielu – w taki sposób mości sobie posłanie na ciepłą i wygodną emeryturę. I rzeczywiście – piłkarsko w stolicy Hiszpanii wiele nie zwojował, ale mimo to stał się człowiekiem pożegnanym na Santiago Bernabeu szpalerem i owacjami na stojąco. Teraz na to samo może zasłużyć sobie Szczęsny, tylko że nie przez cztery lata, a w zaledwie kilka miesięcy.

 

Dudek do Realu trafił już po erze “Galacticos”, gdy “Królewscy” wpadli się w wyraźny dołek. Co prawda z Polakiem w składzie zdołali zdobyć jeszcze mistrzostwo i Superpuchar w sezonie 2007/2008, ale wówczas Dudek zaliczył zaledwie jedno spotkanie. Za kadencji Polaka Real sięgnął jeszcze po Puchar Króla (też bez udziału Dudka), ale mimo to został on pożegnany z najwyższymi honorami. Z takimi samymi, na jakie dużo szybciej może zasłużyć sobie Szczęsny.

 

Już początek jego przygody z Barceloną był jak scenariusz amerykańskiego filmu. Szczęsny został ściągnięty z emerytury, by pomóc zasłużonemu klubowi w potrzebie. Miał tylko pełnić rolę zmiennika dla Inakiego Peni i ewentualnie cierpliwie czekać na szansę. Przed opinią publiczną też zachowywał się tak, jak bohaterowi drugiego planu przystoi. Podkreślał, że Pena słusznie jest numerem jeden, że on sam siebie do bramki by na razie nie wpuścił, że każdy musi sobie zasłużyć na szansę. Przy tym jednak pracował tak, jakby jego kariera nie miała się powoli kończyć, ale zależeć od najbliższych tygodni. Słowem – w krótkim czasie zgromadził te wszystkie cechy, za które Dudek tak bardzo był ceniony w Realu.

 

Tyle, że Szczęsny może dorzucić do tego także błysk sportowy i już w niedzielę zapracować na pierwsze trofeum dla Barcelony. Jego kilka świetnych interwencji już pomogło w awansie do finału, a 90 minut przeciwko Athletic Bilbao wystarczyło, by Polak kupił sobie ogromną życzliwość kibiców. W ankiecie to jego absolutnie widzą jako numer 1 podczas finału z Realem, a jeśli to właśnie Polak wyjdzie w podstawowym składzie, to będzie już tylko krok od tego, by zdobyć z Barceloną pierwsze trofeum.

 

Bramkarz ściągnięty awaryjnie z emerytury, dbający o dobrą atmosferę i szybko odzyskujący formę z dawnych lat, staje naprzeciwko odwiecznemu rywalowi i wyczynia cuda przy strzałach Viniciusa, Mbappe, czy Bellinghama. Dzięki temu zostaje bohaterem, a Barcelona wygrywa być może jedyne trofeum w tym sezonie (a może dopiero pierwsze z czterech możliwych do zdobycia?).

 

I nawet, jeśli ta filmowa historia Szczęsnego i Barcelony miałaby się szybko zakończyć, to czemu nie miałaby to być happy end ze szpalerem i owacjąna stojąco?