Dobrze już było? Rozpoczęli walkę o mistrzostwo świata

Dobrze już było? Rozpoczęli walkę o mistrzostwo świata

Żużel na lodzie przeżywa kryzys. W sobotę rozegrano pierwszą z czterech rund indywidualnych mistrzostw świata. W Inzell triumfował Fin Max Koivula. Tytułu broni Martin Haarahiltunen, który premierowe zawody ukończył tuż za podium.

 

Jeszcze kilka lat temu o tytule mistrza świata decydowało dziesięć turniejów! Między 2009 a 2019 rokiem cykl składał się z minimum ośmiu imprez. Dominowali w nich oczywiście Rosjanie, którzy począwszy od 1963 aż do 2021 roku tylko siedmiokrotnie nie zdobywali złotego medalu.

 

Hegemonię przedstawicieli ZSRR oraz późniejszej Rosji przerywali jedynie Antonin Svab (1970), Milan Spinka (1974), Erik Stenlund (1984 i 1988), Jarmo Hirvasoja (1990) oraz dwukrotnie Per Olof Serenius (1995 i 2002).

 

I chociaż w zawodach dominowali Rosjanie wydawało się, że jest szansa na to, by międzynarodowa federacja motocyklowa podniosła renomę tej rywalizacji, co przełożyłoby się na zainteresowanie publiczności i w efekcie większe środki finansowe od sponsorów. Były to jednak mrzonki, a nawet jeśli FIM miała plan na rozpropagowanie żużla na lodzie sytuacja na świecie ten plan pokrzyżowała.

 

W 2020 roku rywalizacja o tytuł indywidualnego mistrza świata zakończyła się po sześciu turniejach z powodu pandemii koronawirusa. Rok później medale rozdano po jednym weekendzie, a w 2022 z powodu agresji Rosji na Ukrainę reprezentanci tego kraju w trakcie sezonu zostali wykluczeni z międzynarodowych zmagań. Od tego momentu po tytuł trzykrotnie sięgnął Martin Haarahiltunen.

 

Prawda jest taka, że obecnie mistrzostwa świata w żużlu na lodzie nie dość, że są mocno kadłubowe, to z powodu nieobecności Rosjan dużo straciły na jakości i prestiżu. Do tego dochodzi fakt, że organizacja zawodów na lodzie jest z powodu coraz słabszych zim bardzo kosztowna (nomen omen z problemem tym mierzy się większość zimowych dyscyplin).

 

Oczywiście raz na jakiś czas odbywają się zawody w krajach tak “egzotycznych” jak Polska, jednak mówiąc szczerze brak pomysłu Polskiego Związku Motorowego związanego ze szkoleniem, regularną organizacją treningów i rozwojem dyscypliny sprawiają, że mówimy wyłącznie o ciekawostce i niczym więcej. Bo jak inaczej podchodzić do faktu, że jedyny “lodowiec” z Polski – Michał Knapp, nawet nie przystąpił do rundy kwalifikacyjnej IMŚ?

 

Rozpoczęli zmagania

Skoro reprezentant naszego kraju nie pojawił się w kwalifikacjach pozbawiony został nawet iluzorycznych szans na obecność w finałowej stawce indywidualnych mistrzostw świata, których pierwsza runda odbyła się w sobotę 15 marca w Inzell. Faworytem rywalizacji był oczywiście obrońca tytułu, Szwed Martin Haarahiltunen, który w fazie zasadniczej potwierdził wysokie aspiracje, zdobywając 14 oczek. W finale przeciął jednak linię mety jako ostatni, ustępując miejsca Maxowi Koivuli, Niclasowi Svenssonowi oraz Heikki Huusko.

 

W zawodach wystąpili przedstawiciele siedmiu federacji.

 

Druga runda odbędzie się w niedzielę (16 marca) również w Inzell. Medale rozdane zostaną natomiast 5 i 6 kwietnia w holenderskim Heerenven.

 

I finał indywidualnych mistrzostw świata w żużlu na lodzie

 

1. Max Koivula (Finlandia) 13+I (2, 3, 3, 3, 2); 2. Niclas Svensson (Szwecja) 13+II (1, 3, 3, 3, 3); 3. Heikki Huusko (Finlandia) 12+III (3, 2, 2, 2, 3); 4. Martin Haarahiltunen (Szwecja) 14+IV (3, 3, 2, 3, 3); 5. Luca Bauer (Włochy) 9 (3, 2, 1, 3, w); 6. Lucas Hutla (Czechy) 9 (2, 1, 1, 2, 3); 7. Max Niedermaier (Niemcy) 8 (3, 2, 3, w, w); 8. Franz Zorn (Austria) 7 (2, 2, 0, 1, 2); 9. Sebastian Reitsma (Holandia) 6 (0, 3, 1, 0, 2); 10. Filip Jaeger (Szwecja) 6 (1, 0, 3, 1, 1); 11. Jasper Iwema (Holandia) 6 (0, 1, 2, 2, 1); 12. Martin Posch (Austria) 5 (1, 1, 2, 1, 0); 13. Jimmy Olsen (Szwecja) 4 (1, w, w, 2, 1); 14. Aki Ala-Riihimaeki (Finlandia) 2 (2, w, 0, w, -); 15. Franz Mayerbuechler (Niemcy) 2 (2); 16. Reinhard Greisel (Niemcy) 2 (0, 1, 0, 0, 1); 17. Maximilan Niedermaier (Niemcy) 2 (0, w, 1, 1, 0); 18. Josef Kreuzberg (Austria) NS