Sabalenka zalała się łzami, świat to widział. Krok od spełnienia obietnicy złożonej zmarłemu ojcu ‎

Mistrzyni, której droga była czymś więcej niż tylko tenisem

Aryna Sabalenka od dawna znajduje się w ścisłej czołówce światowego tenisa. Znana ze swojej potężnej siły, ognistego temperamentu i niesamowitej intensywności, Białorusinka konsekwentnie przesuwa granice w swojej dyscyplinie. Jednak za trofeami i piorunującymi serwisami kryje się niezwykle osobista historia, która ukształtowała każdy krok jej kariery.

 

Jej droga napędzana była nie tylko ambicją, ale też emocjonalną obietnicą złożoną jej zmarłemu w 2019 roku ojcu, Siergiejowi. Przez lata to przyrzeczenie było ciężarem, który momentami niemal ją złamał. Ostatecznie jednak to ono stało się siłą napędową przemiany Sabalenki – z niekonsekwentnego talentu w wielokrotną mistrzynię turniejów Wielkiego Szlema.

Surowy talent, któremu brakowało stabilności

Na początku kariery Sabalenka uchodziła za jedną z najgroźniejszych zawodniczek w tourze. Nikt nie wątpił w jej potencjał – jej potężne uderzenia i bezlitosna agresja wystarczały, by zdominować niemal każdą rywalkę. Ale jedno pytanie wciąż powracało: czy potrafi udowodnić swoją wartość w najważniejszych momentach?

Raz za razem jej marzenia kończyły się frustracją. Docierała do półfinałów największych turniejów, lecz brakowało jej spokoju i konsekwencji w chwilach decydujących. To brakujące „ostatnie ogniwo” ciążyło na jej reputacji. Krytycy zastanawiali się, czy kiedykolwiek zdoła przełamać własne bariery mentalne.

Punkt zwrotny w Australii

Przełom nastąpił w 2023 roku. Sabalenka przyjechała na Australian Open w życiowej formie – spokojna, pewna siebie, gotowa. Mecz po meczu dominowała rywalki, dochodząc do finału bez straty seta.

W półfinale pokonała Magdę Linette, co z polskiej perspektywy było szczególnie znaczące, bo jej triumfy zaczęły zagrażać dominacji Igi Świątek. Finał w Melbourne stał się jednak prawdziwą próbą. Naprzeciwko niej stanęła Jelena Rybakina, mistrzyni Wielkiego Szlema. Sabalenka przegrała pierwszego seta i wielu obawiało się, że stara historia znów się powtórzy.

Tym razem jednak zachowała zimną krew. W emocjonującym i zaciętym boju odwróciła losy meczu i sięgnęła po pierwszy w karierze tytuł Wielkiego Szlema. Była to chwila triumfu, ale też ogromnej ulgi – obietnica dana ojcu była już w połowie spełniona.

Łzy, które poruszyły świat

Kilka miesięcy później Sabalenka dotarła do finału US Open. Faworytką starcia z nastoletnią Amerykanką Coco Gauff była właśnie ona. Gdy wygrała pierwszego seta, wydawało się, że spełnienie marzeń jest na wyciągnięcie ręki.

Ale mecz wymknął się spod kontroli. Gauff, wspierana przez głośną nowojorską publiczność, odwróciła losy spotkania i sięgnęła po swoje pierwsze wielkoszlemowe trofeum. Kiedy Sabalenka przegrała ostatnią piłkę, runęła na kort i zalała się łzami.

To nie była zwykła porażka. To był bolesny cios w wyścigu z czasem – walce o to, by przed 25. urodzinami dotrzymać świętej obietnicy. Cały świat zobaczył jej bezbronność. Łzy pokazały ciężar, jaki niosła na barkach, i sprawiły, że kibice na całym świecie poczuli jej ból.

Obietnica, której nie mogła złamać

Ojciec Sabalenki, Siergiej, zmarł na zapalenie opon mózgowych w 2019 roku, gdy Aryna dopiero torowała sobie drogę w światowej czołówce. Wówczas jej największym osiągnięciem była czwarta runda US Open, a w rankingu zajmowała dziewiątą pozycję. Mimo to w obliczu tragedii zdecydowała się na niezwykle odważny krok – obiecała ojcu, że przed ukończeniem 25. roku życia zdobędzie dwa tytuły Wielkiego Szlema.

Było to zobowiązanie niemal szalone, graniczące z niemożliwym. Niewielu zawodników mogło dać taką gwarancję. Ale obietnica mówiła wiele – o jej wierze w siebie i desperackim pragnieniu, by uczcić pamięć ojca.

Melbourne 2024: Chwila prawdy

Czas uciekał. Zbliżały się jej 25. urodziny, a Sabalenka miała już coraz mniej okazji, by spełnić przyrzeczenie. Do Australian Open w 2024 roku przyjechała z ogromną presją, świadoma, że margines błędu jest minimalny.

Tym razem jednak nie było chwili zawahania. Bez problemów przeszła przez kolejne rundy i znów dotarła do finału bez straty seta. Jej rywalką była Chinka Qinwen Zheng – obiecująca młoda gwiazda. Ale Sabalenka była nie do zatrzymania.

Dzięki sile i precyzji zamknęła finał w dwóch jednostronnych setach. Żadnych załamań, żadnych demonów z przeszłości – tylko pewność i kontrola. Obietnica została wypełniona. Dosłownie w ostatnim możliwym momencie udało jej się dotrzymać słowa.

Duch ojca wciąż ją prowadzi

Po zwycięstwie w Melbourne Sabalenka nie kryła emocji:

„Oczywiście mój ojciec jest dla mnie największą motywacją. Był dla mnie wszystkim. Ale teraz mam też mamę i moją siostrę, które są przy mnie, i czuję, że muszę o nich myśleć. Wciąż jednak mam poczucie, że on zawsze jest ze mną.”

Jej słowa były nie tylko świadectwem spełnienia, ale też przełomu. Niosła ze sobą marzenie ojca przez lata presji, łez i bolesnych porażek. Teraz, gdy obietnica została dotrzymana, mogła grać nie tylko dla niego, ale i dla samej siebie, swojej rodziny i przyszłości.

Kariera napisana na nowo

Od tamtego czasu Sabalenka dorzuciła do kolekcji kolejne trofea, w tym tytuł US Open. Jeszcze niedawno uważana za zbyt niestabilną, by wygrywać największe turnieje, dziś jest jedną z najbardziej szanowanych i groźnych zawodniczek w tourze.

Jej historia to opowieść o odporności, o zamianie bólu w siłę, o miłości córki, która stała się fundamentem jej kariery. Łzy, triumfy, porażki – wszystko to ukształtowało Sabalenkę w mistrzynię i ikonę wytrwałości.

Dla Aryny Sabalenki ta podróż zawsze będzie czymś większym niż tenis. To historia o dotrzymanej obietnicy, uhonorowanym dziedzictwie i ojcu, który na zawsze pozostanie u jej boku.