Reakcja Lewandowskiego mówi wszystko. Na koniec mógł zrobić tylko jedno
Reakcja Lewandowskiego mówi wszystko. Na koniec mógł zrobić tylko jedn
Miał to być tekst o Polakach wdzierających się do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Ale Wojciech Szczęsny i Robert Lewandowski mogli tylko gratulować Laminowi Yamalowi, który najpierw pięknie asystował, a później cudownie uderzył. Przyćmił wszystkich wokół i znów wykrzyczał, jak gigantyczny ma talent.
Pierwsze dzieło Yamala – bramkowa akcja na 1:0 – skrywało tajemnicę, zmuszało widza do zastanowienia. Faktycznie chciał podawać do Raphinhi czy jednak zamierzał uderzać i popełnił drobny błąd? Nie jest łatwo zinterpretować myśli takiego artysty. Można go tylko podziwiać. Na szczęście drugie dzieło było już czytelne, a do zachwytu wystarczyło krótkie zerknięcie. Niewielu artystów ma bowiem technikę pozwalającą strzelić tak precyzyjnie w pełnym biegu. Yamal uderzył sprzed pola karnego, nad głowami obrońców Benfiki i poza zasięgiem jej bramkarza. Nic dziwnego, że docenił to inny wybitny technik – Raphinha, który dopadł do młodszego kolegi i udawał, że czyści mu buty. Cały mecz z Benfiką był jednym wielkim popisem 17-letniego skrzydłowego. To on – niemal w pojedynkę – poprowadził Barcelonę do zwycięstwa 3:1 i awansu do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.
Lewandowski mógł tylko gratulować Yamalowi. Sam zmarnował świetną okazję
Pierwsze minuty próbowały nas zwieść, że mecze Barcelony z Benfiką jednak mogą być nudne – sporo walki w środku, ale brakowało konkretów pod którąkolwiek z bramek. Nie do tego zdążyliśmy się przyzwyczaić po ostatnich dwóch spotkaniach w Lizbonie – najpierw w fazie ligowej, gdy skończyło się wynikiem 5:4, a następnie w pierwszym spotkaniu fazy pucharowej, w którym Barcelona długo grała w osłabieniu po czerwonej kartce dla Pau Cubarsiego, ale dzięki znakomitej postawie Wojciecha Szczęsnego zdołała zachować czyste konto i wygrać 1:0.
W ostatnich tygodniach Lewandowski znalazł się w cieniu Szczęsnego. To on był bohaterem ostatniego meczu i to o nim śpiewa się w Barcelonie w rytmie hitu “Gimme! Gimme! Gimme!” – “Szczęsny! Szczęsny! Szczęsny! Król Barcelony”. Piosenkę stworzył Albert Bermudez, hiszpański komik i komentator, zaraz po ostatnim meczu. Sam przyznaje, że zwrotki nie były tak istotne, jak chwytliwy refren, więc ograniczył się w nich do podstawowych skojarzeń z polskim bramkarzem: do jego znakomitej gry, ale też uzależnienia od papierosów, trudnego do wymówienia nazwiska i przyjaźni łączącej go z Lewandowskim. Całość ma oczywiście lekki i zabawny charakter, ale zupełnie poważnie pokazuje, jak szybko Szczęsny dał się w Barcelonie polubić. Nie dość przecież, że nie przegrał w żadnym z piętnastu meczów, w których wystąpił, a w ostatnim z Benfiką spisał się wprost doskonale, to jeszcze dał się poznać jako człowiek zdystansowany i wyluzowany. Ewenement w składzie pełnym wymuskanych PR-owo gwiazd z rozdętym ego
Tym razem jednak to Lewandowski częściej był w centrum wydarzeń. To jego strzał w 10. minucie był zwiastunem, że Barcelona się budzi, a spotkanie lada moment powinno przyspieszyć. Polak dobrze przyjął piłkę w polu karnym Benfiki i mimo tłoku zdołał oddać celny strzał. Gdyby był w lepszej formie, najpewniej uderzyłby precyzyjnie, w jeden z narożników, a nie w środek bramki. Ale nie było czasu, by rozpamiętywać tę akcję, bo już po chwili błysnął Yamal, który jednym zwodem nabrał dwóch zawodników Benfiki, wpadł w pole karne i dograł piłkę do Raphinhi, który z bliska wpakował ją do bramki. To była jedna z tych akcji, po których oklaskuje się asystenta, a nie strzelca. Yamal samym balansem ciała kompletnie zmylił rywali. A czy później faktycznie chciał dogrywać do Brazylijczyka, czy jednak uderzać na bramkę, pozostanie jego tajemnicą.
I od tej pory mecz wyraźnie przyspieszył. Ledwie skończyliśmy oglądać powtórki tej przepięknej akcji, a już było 1:1. Obrońcy Barcelony przy rzucie rożnym kompletnie zgubili Nicolasa Otamendiego, a Szczęsny nie dał rady obronić jego strzału z czterech metrów. Próbował, ale uderzenie było na tyle mocne, że jedynie odbił piłkę bliżej słupka i razem z nią wpadł do bramki. Winy nie ponosił jednak żadnej. To Ronald Araujo i Jules Kounde źle się ustawili i nie przypilnowali rywala. Do końca pierwszej połowy z perspektywy Szczęsnego nie działo się już nic. Gra toczyła się niemal wyłącznie na połowie Benfiki.
Tam błyszczał Yamal, który dryblował i szukał kolejnych asyst. A gdy Lewandowski i Raphinha nie potrafili wykorzystać jego podań, w końcu uderzył sam. Wyszło wspaniale – kopnięta sprzed pola karnego piłka wpadła tuż przy słupku. Barcelona prowadziła 2:1. Kilka minut później wynik powinien podwyższyć Lewandowski, ale w doskonałej sytuacji – ustawiony naprzeciwko bramki, raptem jedenaście metrów od niej, uderzył prosto w Trubina. Postawił na siłę, mimo że aż prosiło się o spokojny strzał w jeden z narożników bramki. Doprawdy, czasu było tak dużo, że Lewandowski mógł wybrać, gdzie woli posłać piłkę. Ta akcja całkiem nieźle zresztą streszcza jego występ – był aktywny, ale dało się zauważyć, że nie jest w najwyższej formie. Gdy zdecydował się na prostopadłe podanie do Raphini, to włożył w nie zbyt dużo siły i Brazylijczyk nie miał szans dogonić piłki. Gdy sam wbiegał w pole karne, licząc na podanie od Yamala, był wyraźnie spóźniony. Gdy w nieźle zapowiadającej się kontrze podawał do Raphinhi, należało wybrać Pedriego, który po drugiej stronie był znacznie lepiej ustawiony. W sumie Lewandowski miał 24 kontakty z piłką, wygrał 3 z 8 pojedynków z rywalami, a gola nie strzelił, mimo xG wynoszącego 0,27. W 69. minucie Hansi Flick zdjął go z boiska i wprowadził Ferrana Torresa. Twarz Polaka nie zdradzała wprawdzie zbyt wielu emocji, ale do radości brakowało wiele. To nie był jego udany mecz.
A to co nie udało się Lewandowskiemu, zrobił Raphinha – jego gol na 3:1 rozstrzygnął ten dwumecz. Benfika potrzebowała trzech goli, by doprowadzić do dogrywki. Najbliżej trafienia była zaraz po przerwie, gdy po szybkiej kontrze Szczęsnego pokonał Fredrik Aursnes. Barcelonie dopisało wtedy szczęście, bo okazało się, że w tej akcji był spalony. Wyraźny – nie potrzeba było nawet interwencji VAR, wszystko wychwycił sędzia liniowy. Od tamtej pory polski bramkarz do końca meczu dotrwał nie niepokojony. Przez półtorej godziny musiał obronić tylko dwa strzały – raz mu się to udało, a raz nie. To jego pierwszy mecz z Benfiką bez większej historii.
To nie był łatwy mecz. Barcelona pogrążona w smutku
Barcelona czas do spotkania z Benfiką odliczała minutami ciszy – na treningowym boisku, przed siedzibą klubu, w konferencyjnej sali, na stadionie tuż przed meczem. W sobotę zmarł Carles Minarro, klubowy lekarz. Zbliżał się ligowy mecz z Osasuną, piłkarze pojawili się już na stadionie, byli w szatni. Dowiedzieli się od prezesa Johana Laporty. Byli w szoku. Przecież jeszcze kilka godzin wcześniej widzieli Minarro w hotelowej restauracji podczas wspólnego obiadu. Robert Lewandowski jeszcze w południe był przez niego konsultowany i usłyszał, że lepiej, by tego wieczoru trener nie uwzględniał go w kadrze. 53-letni Minarro zmarł nagle, podczas popołudniowej drzemki. Kapitanowie Barcelony natychmiast poprosili o przełożenie meczu, a władze hiszpańskiej federacji, szefowie ligi i prezesi Osasuny uszanowali i poprali tę decyzję. Minarro nie pracował długo z zawodnikami Barcelony – rok wcześniej przeszedł z drużyny futsalowej do piłkarskiej, ale w sezonie pełnym kontuzji wielu zdążyło dobrze go poznać i polubić.
Najlepiej znał go jednak Dani Olmo. “Carles, dziękuję za wszystko, co dla mnie zrobiłeś. Nie tylko w tym roku, ale przez całą karierę” – napisał w mediach społecznościowych. Znali się od lat, bo zanim Minarro dołączył do Barcelony, przez wiele lat pracował w sztabie Miiquela Olmo, ojca Daniego, w zespołach z niższych lig – w Sabadell i Trrassie. Był kimś więcej niż znajomym ojca z pracy – przyjacielem rodziny. Następnego dnia, gdy Barcelona wróciła do treningów, piłkarze i trenerzy zorganizowali minutę ciszy. Flick musiał myśleć nie tylko o taktyce na Benfikę, ale też o mentalnym podniesieniu zespołu. W poniedziałek na konferencję prasową przyszedł sam, bez żadnego piłkarza u boku. I tutaj znów, zanim zabrał głos, obyła się minuta ciszy. – Jesteśmy bardzo smutny, wszyscy go uwielbialiśmy. Jesteśmy też w szoku, bo doszło do tego bardzo nagle. To wielka strata. Carles był wspaniałym człowiekiem i świetnym lekarzem. Był fundamentalnym elementem naszego zespołu i wierzę, że gdziekolwiek jest, będzie nas wspierał. Zespół chce wygrać dla niego. W tej sytuacji zwycięstwo jest dla nas bardzo ważne – mówił.
I to zwycięstwo udało się Barcelonie odnieść. Spokojnie, bez nerwów i nadzwyczajnego wysiłku. Sprawę jeszcze przed przerwą załatwili Yamal (gol i asysta) z Raphinhą (dwa gole), więc w drugiej połowie Barcelona mogła włączyć tryb energooszczędny, pamiętając, że już w niedzielę zagra bardzo ważny ligowy mecz z Atletico Madryt. Z kolei ćwierćfinałowego rywala Lidze Mistrzów pozna w środę wieczorem. Zagra ze zwycięzcą meczu Lille – Borussia Dortmund.
