Iga Świątek zapisała się w historii. Dokonała wielkich rzeczy

Iga Świątek zapisała się w historii. Dokonała wielkich rzecz

 

Mistrzyni z Raszyna – bez wątpienia obok Roberta Lewandowskiego najbardziej globalna postać polskiego sportu – zrealizowała w tym roku kolejne cele i marzenia. Pierwsza połowa sezonu była w jej wykonaniu wybitna, w drugiej, choć pojawiły się pewne rysy i cienie, również notowała ważne sukcesy.

 

W sierpniu Iga zdobyła pierwszy, historyczny tenisowy medal olimpijski dla Polski (brąz), a choć w październiku przed WTA Finals z powodu naruszenia przepisów antydopingowych straciła tron na rzecz Aryny Sabalenki, do tego momentu spędziła na nim w sumie aż 125 tygodni! Obecnie w tej klasyfikacji zajmuje 7. miejsce na liście wszech czasów. W listopadzie Świątek razem z reprezentacją Polski awansowała do półfinału Billie Jean King w Maladze. Punktowała zarówno w singlu, jak i deblu wspólnie z Katarzyną Kawą. Zespół prowadzony przez kapitana Dawida Celta, w którym grały także Magdalena Fręch i Magda Linette, pokonał Hiszpanki oraz Czeszki, a w półfinale uległ ekipie Italii. Warto też przypomnieć inny występ Igi – zimowy United Cup. Tam razem z Hubertem Hurkaczem dotarła do finału, gdzie minimalnie lepsi okazali się Niemcy

 

Wspaniała była jednak przede wszystkim wiosna. Świątek w spektakularny sposób królowała na mączce. Wywalczyła niezwykłego hat tricka, zwyciężając kolejno w trzech największych turniejach na ziemi: w Madrycie, Rzymie i po raz czwarty w karierze we French Open w Paryżu. Po raz ostatni w 2013 roku udało się to Serenie Williams. Wcześniej Polka świetnie spisywała się także na hardzie, triumfując w Dosze i Indian Wells. To była dla niej najbardziej udana część rozgrywek, bo wszystkie turniejowe sukcesy odniosła na przestrzeni czterech miesięcy – od połowy lutego do połowy czerwca.

 

Może tylko zyskać

 

We wrześniu wydarzenia przyspieszyły. Po powrocie z USA przyszły odwołane starty. Następnie zmiana trenera – Tomasza Wiktorowskiego zastąpił Wim Fissette. Na koniec sezonu pojawiły się informacje o pozytywnym wyniku testu antydopingowego (TMZ), ale wcześniej Iga szybko udowodniła swą niewinność. W tej chwili jest w idealnej sytuacji, by za moment powrócić na pierwsze miejsce w rankingu. W Australian Open tytułu broni Aryna Sabalenka, a Polka może tylko zyskać. Niewykluczone, że już pod koniec stycznia na czele listy WTA znów zobaczymy więc naszą mistrzynię. – Razem wiele się już nauczyliśmy. Bycie częścią tego zespołu było prawdziwą przyjemnością, zarówno na korcie, jak i poza nim – oceniał wrażenia po pierwszym wspólnym występie w Rijadzie jej nowy trener Fissette. Dając do zrozumienia, że to dopiero początek wspólnej, owocnej współpracy. Świątek stawia bowiem na rozwój i po raz pierwszy zatrudniła szkoleniowca z zagranicy. Na tę decyzję patrzyła w szerokim horyzoncie, można powiedzieć, że w perspektywie kilku naszych Plebiscytów. Wyzwań na pewno jest sporo, a dotyczą one na przykład skuteczniejszej i płynniejszej aklimatyzacji na trawie. Znając ambicję, charakter i pracowitość Igi, będzie się starać o ich szybką realizację.

 

Już jest w panteonie gwiazd

 

Ale już tylko za to, co osiągnęła przez część zawodowej kariery, należy jej się olbrzymi szacunek. W wieku 23 lat, a więc zapewne nawet nie na półmetku swej przygody z tourem, wygrała 5 szlemów i w sumie 22 turnieje. Nie wiemy, czy te statystyki pomnoży jeszcze razy dwa, a może trzy, ale i tak weszła już do panteonu tenisowych gwiazd. No i równolegle legend polskiego sportu.

 

Ekspert: Katarzyna Nowak (była reprezentantka Polski):

 

Iga Świątek miała w tym roku kilka bardzo ważnych momentów – i podczas meczów, i przy podejmowaniu kluczowych decyzji. Na pewno bardzo istotny był paryski pojedynek z Naomi Osaką, którą prowadził wtedy jej obecny coach Wim Fissette. Udało się uratować ten mecz z sytuacji właściwie beznadziejnej. Po nim nastąpiła seria świetnych spotkań, które zapewniły zwycięstwo w całym Rolandzie Garrosie. Bardzo pozytywna była też reakcja po półfinale na igrzyskach. Porażka z Qinwen Zheng zabolała, ale starcie o brąz Polka rozegrała perfekcyjnie. Dużą odpornością wykazała się również w finale w Madrycie, gdzie obroniła meczbole w starciu z Aryną Sabalenką.

 

Nasza tenisistka udowodniła, że świetnie radzi sobie w wymagających momentach meczów. Oczywiście niepowodzenia i trudne chwile też się zdarzają – taki jest sport, nie da się ich uniknąć – jednak w jej przypadku podczas gry widać próby reagowania na problemy i poszukiwania merytorycznych rozwiązań. Iga nie poddaje się na dłuższą metę emocjom. A to w tej dyscyplinie cechuje prawdziwych mistrzów.