Flick nie wytrzymał po tym, co zrobił Lewandowski. Reakcja mówi wszystko

Flick nie wytrzymał po tym, co zrobił Lewandowski. Reakcja mówi wszystko

Robert Lewandowski znów potwierdził, że po odejściu z Borussii Dortmund, został jej największym katem. Żadnemu innemu klubowi nie strzelił tak wielu goli. Teraz dorzucił kolejne dwa, prowadząc Barcelonę do zwycięstwa 4:0. Powoli można ją witać w gronie półfinalistów Ligi Mistrzów.

Hansi Flick niejedno już widział. Przez lata w Niemczech i przez ostatnich dziesięć miesięcy w Barcelonie zdążył oswoić się z genialnością swoich piłkarzy i ich niezwykłymi zagraniami. Czasem wydaje się, że już nic nie robi na nim wrażenia. Nie odczytasz z jego twarzy wyniku ani jak idzie jego zespołowi. Wciąż jednak zdarzają się wyjątki – po drugim golu z Borussią Dortmund podskakiwał przy linii i cieszył się jak dziecko. Trudno się dziwić, bo akcja Lamine Yamala, Raphinhi i Roberta Lewandowskiego nadawała się do oprawienia w ramkę: od idealnej podcinki Hiszpana, po której piłka wylądowała tuż przed bramką, przez niezwykle przytomne zgranie głową Brazylijczyka, po samo trafienie Polaka. Wszystko odbyło się błyskawicznie, a jednak Raphinha i Lewandowski przed wyczarowaniem tego gola zdążyli na siebie spojrzeć i wyczuć wzajemne intencje. Obaj ledwo doskoczyli do piłki, ale osiągnęli cel.

To był niezwykle ważny gol. Dzięki niemu Barcelona odskakiwała na 2:0 i gasiła ambicje Borussii, zapewniając sobie spokojniejszą drugą połowę. Mecz zaczęła świetnie – od huraganowych ataków i prowadzenia od 25. minuty, ale później – ku niezadowoleniu Flicka – przestała kontrolować grę i pozwalała rywalom na zdecydowanie za dużo. Tuż przed przerwą dwie doskonałe okazje miał Serhou Guirassy, ale żadnej z nich nie wykorzystał – najpierw w kluczowym momencie nie trafił w piłkę, a później uderzył tuż obok słupka. I mimo że Wojciech Szczęsny ostatecznie nie musiał interweniować przy żadnej z tych akcji, to pod jego bramką robiło się coraz bardziej niebezpiecznie. Dopiero ten gol na 2:0 wyhamował Borussię i dodatkowo napędził Barcelonę. Resztę dało się przewidzieć. Skończyło się 4:0.

Robert Lewandowski nie tylko strzela gole. Część jego pracy umyka uwadze

Lewandowski nie ma dla Borussii Dortmund żadnej litości – dotychczas w 27 meczach strzelił jej 27 goli, a w środowy wieczór dorzucił dwa kolejne. Pierwszego głową, po świetnym dograniu Raphinhi, a drugiego mocnym strzałem po wbiegnięciu w pole karne. Poza tym – był to jego 140. mecz w Barcelonie i 98. oraz 99. gol.

Przyglądamy się Lewandowskiemu tydzień w tydzień. Od lat. Z możliwie bliska. Ciekawie jest więc zobaczyć, jak widzą go za granicą, gdy patrzą z dystansu, może nie aż tak wnikliwie. W środę, w “The Athletic”, napisał o nim Michael Cox, specjalista od taktyki. Postawił tezę, że Lewandowski miał karierę pozbawioną niezwykłych wydarzeń: jako nastolatek nie uchodził za wielki talent, nigdy nie zdobył Złotej Piłki, bo gdy w 2020 r. miał największe szanse, to plebiscyt został odwołany, nie osiągnął też sukcesu z reprezentacją Polski. Niewiele było w jego karierze kontrowersji, żadnych poważnych kontuzji, żadnej nagłej zmiany pozycji. Co więc rzuca się Cox’owi w oczy? Właśnie niezwykła stałość Lewandowskiego i brak większych wahań formy na przestrzeni kilkunastu lat. Nigdy nie skończył ligi poniżej drugiego miejsca, odkąd z Lechem Poznań w sezonie 2008-2009 był trzeci. Nigdy nie strzelił mniej niż 17 goli w sezonie, odkąd dokonał przełomu po pierwszym roku w Borussii Dortmund. Aż w pięciu sezonach strzelał średnio minimum jednego gola na mecz i właśnie jest na dobrym kursie, by znów mu się to udało.

Cox zwraca jednak uwagę także na to, jak zespołowym piłkarzem jest Lewandowski i jak samym ustawieniem się na boisku ułatwia zadanie kolegom. Jako przykład podaje bramkową akcję w ostatnim ligowym meczu z Realem Betis – Polak, widząc zbiegającego z piłką do środka Lamine Yamala, uświadomił sobie, że najlepsze podanie będzie nie do niego, a do ustawionego obok Ferrana Torresa, więc natychmiast zmienił pozycję, zostawił Hiszpanowi więcej miejsca i w tym samym momencie wskazał na niego palcem. Yamal podał do Torresa, ten zgrał jeszcze do Gaviego, a on zdobył bramkę. Cox podsumował: “Lewandowski nie dotknął w tej akcji piłki, ale był kluczowy. W tym sezonie subtelne wskazywanie na lepiej ustawionych kolegów stało się jego znakiem rozpoznawczym”. Dziennikarz “The Athletic” dostrzegł w Lewandowskim suflera Barcelony, notorycznie podpowiadającego kolegom najlepsze rozwiązania. Zauważył w nim świetnego kreatora przestrzeni, z której korzystają jego koledzy. To pomijane aspekty jego gry.

I w meczu z Borussią Dortmund też było to widać. Już w 5. minucie Lewandowski zbiegł do środka, tworząc za swoimi plecami przestrzeń, w którą momentalnie wbiegł Raphinha. Polak zagrał mu piłkę, a Barcelona po chwili mogła wyjść na prowadzenie. Później jednak uwagę przykuwał w najbardziej typowy dla siebie sposób – golami. Dzięki dwóm trafieniom z Borussią ma ich już 11 i walczy z Raphinhą (12 goli) o tytuł króla strzelców Ligi Mistrzów. Patrząc, w jakiej są formie, raczej na tym nie poprzestaną.

Barcelona błyszczała. Lewandowski z dwoma golami, Wojciech Szczęsny z czystym kontem

Borussia Dortmund dzięki Lidze Mistrzów chciała odwrócić uwagę od notorycznych rozczarowań w ligowych meczach. W Bundeslidze zajmuje dopiero 8. miejsce, prawdopodobnie skończy sezon z najgorszym wynikiem od dwóch dekad, niedawno zmieniła trenera z Nuriego Sahina na Nico Kovaca, jest pogubiona, mało konsekwentna i nie może ustabilizować formy. Wciąż jednak stać ją na zrywy, więc Barcelona, mimo bycia wyraźnym faworytem, musiała uważać. Mecz z Realem Betis, zremisowany 1:1 w zeszły weekend, przypomniał jej, że nie zawsze będzie wygrywać. Pau Cubarsi zaraz po jego zakończeniu reflektował się w wywiadzie, że tego dnia brakowało drużynie determinacji i chęci odniesienia zwycięstwa. – Nie byliśmy w tym meczu na sto procent. To dla nas nauczka, że jeśli trochę nam brakuje, to zwycięstwo może nam uciec – przestrzegał i odrzucił sugestie dziennikarza, że to kwestia nawarstwiającego się zmęczenia. – To żadna wymówka, musimy być lepsi – powiedział.

I rzeczywiście, Barcelona w meczu z Borussią była znacznie lepsza niż w weekend. Nie licząc końcówki pierwszej połowy, gdy pozwoliła rywalom dojść do głosu, miała nad nimi absolutną przewagę. Chwilami wręcz ich przygniatała. Błyszczała w ataku – znów z rywalami bawił się Yamal, który skończył ten mecz z golem na 4:0 po dobrym kontrataku i kilkoma bardzo efektownymi dryblingami. Raphinha zaliczył dwie asysty i otworzył wynik. Lewandowski skończył z dubletem i dziesięć minut przed końcem meczu był żegnany przez kibiców owacjami na stojąco. Kolejny świetny mecz rozegrali też Pedri i Frenkie De Jong. Ale cieszą się też w obronie – Wojciech Szczęsny ma kolejne czyste konto i nie musiał nawet ciężko na nie pracować, bo piłkarze Borussii oddali raptem trzy celne strzały.