Ewa Pajor nigdy nie zapomni swoich 28. urodzin – dnia, który uznaje za jeden z najlepszych w swoim życiu.

Jak Ewa Pajor zmieniła Barcelonę: z „górą goli”

Ewa Pajor nigdy nie zapomni swoich 28. urodzin – dnia, który uznaje za jeden z najlepszych w swoim życiu.

3 grudnia 2024 roku Pajor strzeliła gola, który dał Polsce historyczny awans do pierwszego wielkiego turnieju w piłce nożnej kobiet. W 94. minucie meczu w Wiedniu zapewniła zwycięstwo 2:0 w dwumeczu z Austrią i przypieczętowała awans Polski na Mistrzostwa Europy, które tego lata odbędą się w Szwajcarii.

 

To musiała być ona. Nikt nie zrobił więcej dla promocji kobiecej piłki w Polsce. Od poprowadzenia reprezentacji do triumfu w mistrzostwach Europy U-17 w 2013 roku, przez debiut w seniorskiej kadrze (i gola) jeszcze w tym samym roku, aż po status najlepszej strzelczyni w historii reprezentacji – 64 gole w 97 meczach. To dzięki niej całe pokolenie młodych piłkarek ma dziś swoją idolkę.

 

– Pajor jest niesamowitą inspiracją dla młodych zawodniczek w Polsce – mówi selekcjonerka reprezentacji Polski Nina Patalon w rozmowie z ESPN. – Jej droga od piłki młodzieżowej do roli czołowej napastniczki Barcelony jest przykładem dla wielu… Wiele dziewcząt, które wcześniej bały się spróbować swoich sił w futbolu, teraz widzi w nim realną ścieżkę kariery.

 

Jej klubowa kariera jest jeszcze bardziej imponująca. Po debiucie w Medyku Konin jako 15-latka (oczywiście z golem) Pajor zdobyła 135 bramek w 196 meczach dla niemieckiego Wolfsburga, z którym cztery razy dotarła do finału Ligi Mistrzyń. Latem 2024 roku dołączyła do ówczesnego mistrza Europy – Barcelony.

 

A gole? Wciąż płyną strumieniami. Przed kluczowym starciem z Realem Madryt na Stadionie Olimpijskim Pajor może pochwalić się 33 golami w 33 meczach dla Blaugrany. Ma już na koncie pięć hat-tricków, w tym pierwszy w historii kobiecego Klasyku, kiedy Barça rozbiła Real w półfinale Pucharu Królowej. A wszystko to w sezonie, który nie był dla Barcelony łatwy – klub musiał przystosować się do nowego trenera, Pere Romeu, który zastąpił Jonatana Giráldeza, oraz poradzić sobie ze stratą kluczowych zawodniczek, takich jak Mariona Caldentey, Lucy Bronze i Keira Walsh.

 

Pomimo tych wyzwań drużyna nadal dominuje – zdobyła Superpuchar Hiszpanii, prowadzi w Liga F, zbliża się do półfinału Ligi Mistrzyń i zagra w finale Pucharu Królowej. Wciąż jednak widać pewne rysy na tym obrazie potęgi. Manchester City pokonał je w fazie grupowej Ligi Mistrzyń, Levante zadało im pierwszą domową ligową porażkę od 2019 roku, a zdobywanie bramek nie przychodzi już tak łatwo jak w poprzednich latach. Mimo to klub jest pewny, że finisz sezonu będzie mocny – w dużej mierze dzięki Pajor, która jako klasyczna dziewiątka daje drużynie zupełnie nowe możliwości w ataku.

 

– Styl gry Barcelony wymaga od zawodniczek aktywności w rozegraniu i Ewa świetnie się w to wpasowała – ocenia Patalon. – Udoskonaliła ruch bez piłki, co czyni ją jeszcze groźniejszą. Jej intensywność zawsze była imponująca, ale w Barcelonie weszła na jeszcze wyższy poziom.

 

– Jej transfer zmienił sposób, w jaki gra Barça – mówi asystent trenera Espanyolu, Juan Ignacio Ibarra. – Brakowało im napastniczki, która czuje się świetnie w polu karnym. Pajor dała im tę opcję.

 

Jej ruchy w polu karnym są nieprzewidywalne, a atakowanie dośrodkowań – zabójczo skuteczne. Pajor zdobyła gola głową przeciwko Espanyolowi, mimo że rywalki dobrze wiedziały, na co ją stać.

 

– Jej największe atuty to szybkość, skuteczność i inteligencja na boisku – dodaje Patalon. – Ma niesamowity instynkt strzelecki, jest spokojna pod presją i potrafi stworzyć coś z niczego.

 

Polska kolonia w Barcelonie

 

Pajor nie jest jedyną Polką w klubie. W męskiej drużynie najlepszym strzelcem jest Robert Lewandowski, a niedawno dołączył do niej Wojciech Szczęsny. W żeńskiej akademii rozwijają się Emilia Szymczak i Weronika Araśniewicz.

 

Dla młodszych koleżanek obecność Pajor to więcej niż tylko inspiracja – to dowód na to, że ciężka praca popłaca. A jej droga na szczyt nie była łatwa.

 

Pochodzi z wioski liczącej mniej niż 100 mieszkańców. W dzieciństwie pomagała rodzicom w gospodarstwie, podziwiała Cristiano Ronaldo i strzelała więcej goli niż chłopcy, z którymi grała. W wieku 11 lat wyjechała do internatu w Koninie, gdzie zaczęła treningi pod okiem… Patalon.

 

– Gdy przyszła na pierwszy trening, miała piłkę rozmiaru pięć, która sięgała jej do kolan – wspomina selekcjonerka w rozmowie z TVP. – Była drobna, z krótkimi włosami, trochę przestraszona. Pomyślałam: “Mam nadzieję, że jej nie skrzywdzę”. Grała jednak z dziewczynami dwa lata starszymi i radziła sobie lepiej od nich. Miała wszystko: szybkość, technikę, agresję. To był pierwszy raz, gdy widziałam taki talent.

 

W wieku 15 lat Pajor została najmłodszą debiutantką w polskiej Ekstralidze, potem przyszły sukcesy młodzieżowej reprezentacji i transfer do Wolfsburga. Tam odkryto u niej poważną wadę wzroku – keratoconus. W pewnym momencie widziała tylko 10% na prawe oko i 30% na lewe. Groziła jej nawet utrata wzroku, ale operacja i soczewki kontaktowe pozwoliły jej kontynuować karierę.

 

Do tego doszły dwie poważne kontuzje kolana, przez które opuściła niemal dwa sezony. W tym czasie nawiązała współpracę z psychologiem Darią Abramowicz, która pracuje także z Igą Świątek. Studiowała też grę najlepszych napastniczek na świecie, szukając sposobów na poprawę swoich umiejętności. Wróciła jeszcze silniejsza – w sezonie 2022/23 została królową strzelczyń Ligi Mistrzyń i zajęła 18. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki.

 

Ambicja ponad wszystko

 

Ambicja to słowo, które najczęściej pada w kontekście Pajor. Marzy o wielkich sukcesach. W najbliższy weekend może przybliżyć się do pierwszego mistrzostwa Hiszpanii, ale jej największym celem jest Liga Mistrzyń. Zdobycie trofeum byłoby wymarzonym wstępem do najważniejszego lata w jej karierze – pierwszego wielkiego turnieju z reprezentacją Polski.

 

Czy 2025 rok będzie najlepszym w jej życiu? Jeśli historia Pajor czegoś uczy, to tego, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych.