Dwa wielkoszlemowe tytuły i mikst najwyższej klasy. Oto Jan Zieliński

Dwa wielkoszlemowe tytuły i mikst najwyższej klasy. Oto Jan Zieliński

Jan Zieliński wygrał w grze mieszanej dwa turnieje wielkoszlemowe. Znalazł też wyjątkową nić porozumienia

 

Sceptycy mogliby powiedzieć, że nie osiągnął ich w singlu bądź w swojej podstawowej konkurencji, czyli w deblu. W nim w duecie z Hugo Nysem nie szło Zielińskiemu w tym sezonie idealnie. Zgoda. Wszystko nadrobił jednak w parze z reprezentantką Tajwanu Su-Wei Hsieh, z którą wychodził na kort cztery razy i cztery razy zagrał na niezwykle wysokim poziomie. Triumfował w Australian Open i Wimbledonie, na kortach Rolanda Garrosa dotarł do półfinału, a w US Open też zaprezentował się bardzo solidnie i awansował do najlepszej ósemki turnieju. Znalazł ze swoją partnerką magiczną nić zrozumienia, bo przecież startował w konkurencji, której się na co dzień nie trenuje, nie szlifuje, nie ćwiczy. Rozgrywa się ją tylko podczas czterech najważniejszych imprez w sezonie. Nie prowadzi się w niej rankingów. Ale gdyby je stworzyć i zsumować wyniki, Jan i Su-Wei znaleźliby się w nich bez wątpienia na pierwszym miejscu. Nikt nie grał tak równo i dobrze jak oni.

 

Świetnie się uzupełniali

 

– Dziękuję, że do mnie napisałeś, bo nie wiedziałam, czy w ogóle wystąpić w tej konkurencji – tak po finale w Melbourne zwróciła się do Zielińskiego doświadczona tenisistka z Dalekiego Wschodu, która po sześciu deblowych triumfach w szlemach sięgnęła po swój pierwszy w mikście. Nie wiedziała, czy w ogóle będzie grała, a dla decydującego się na takie posunięcie Polaka też była to oczywiście randka w ciemno. Po zakończeniu przemowy Hsieh skierowała się w stronę swego partnera i ukłoniła się, doceniając raz jeszcze wszystko, co dla niej na korcie zrobił.

 

Rzeczywiście, oboje dopasowali się idealnie. Warszawianin grał agresywnie, mocno i piekielnie precyzyjnie, a Azjatka dokładała w tym układzie „czutkę”, jak zwykła przy takich okazjach mówić Agnieszka Radwańska. Dzięki swej wspaniałej technice w umiejętny sposób przerywała i kończyła akcje. W Australii polsko-tajwański team w dramatycznych okolicznościach pokonał w finale brytyjsko-amerykański duet Neal Skupski, Desirae Krawczyk (6:7, 6:4, 11–9), a na wimbledońskiej trawie okazał się w decydującym momencie wyraźnie lepszy od Meksykanów Santiago Gonzaleza i Giuliany Olmos (6:4, 6:2).

 

„W chińskim horoskopie dziesięć lat starsza od Zielińskiego Su-Wei Hsieh to Drewniany Bawół, czyli wytrwałość, pracowitość, uczciwość i determinacja. Urodzony w 1996 roku Polak to z kolei Ognisty Szczur. Czyli pasja i wielka inteligencja. Bawół i Szczur to w chińskim horoskopie jedno z najlepszych połączeń” – pisał podczas turnieju w Londynie analityk i znawca Państwa Środka Radosław Pyffel. Na korcie rzeczywiście wszystko zagrało tak, jak wynikało z tych orientalnych projekcji

 

Sukces Jana naprawdę warto docenić, bo został osiągnięty razem z kimś z zupełnie innej kultury i cywilizacji. Nie mamy w Plebiscycie sportowców, których drużyna w 50 procentach zbudowana byłaby w taki sposób jak tu. Zieliński udowodnił jednak, że potrafi się odnaleźć w każdych realiach i na różnych nawierzchniach. Wcześniej sporo czasu spędził na studiach w Ameryce, tutaj bez trudu znalazł wspólny język z wywodzącą się z zupełnie innego obszaru Hsieh. I nawet jeśli te tytuły nie miały takiego rezonansu jak w przypadku Igi Świątek, one także niosły ze sobą głębokie, pozytywne przesłanie. Bo Zieliński jest świetnym tenisistą, ale też pozytywnie nastawioną do życia osobą. Która dogada się z absolutnie każdym człowiekiem na ziemi.

 

Ekspert: Marcin Matkowski (były finalsta US OPEN I ATP FINALS):

 

Jan Zieliński jest bez wątpienia deblistą z olbrzymim potencjałem. W różnych układach, nie tylko tym z Hugo Nysem, może sięgać po wielkie sukcesy. Jego wyniki z Su-Wei Hsieh potwierdzają, że świetnie odnajduje się również w konkurencji, która rządzi się trochę innymi prawami. Nawyki z męskiego debla nie zawsze się tu sprawdzają, bo w mikście zwykle rywalizuje się w nieco innych wariantach. Jest zdecydowanie więcej gry z głębi kortu. Pamiętam to sam z moich czasów, gdy na przykład dochodziłem do finału szlema wspólnie z Lucie Hradecką. Janek świetnie radzi sobie jednak także w takich warunkach i pokazuje, że jest zawodnikiem niezwykle wszechstronnym. Jak na swoją specjalizację jest jeszcze młody i przed nim ciągle na pewno duże szanse na rozwój. Budujące, że osiąga świetne wyniki w Melbourne. W 2023 roku był w finale debla, który znajduje się teraz trochę w okresie przejściowym. W tym sezonie zwyciężył w mikście. Pierwsze tygodnie rozgrywek zazwyczaj są w jego wykonaniu naprawdę mocne, co cieszy, bo w tourze nie zawsze jest to regułą.