Chwile Przed Zaprzysiężeniem, a Już Wybucha Burza: Ostatnia Decyzja Andrzeja Dudy Wzbudza Wściekłość, Gdy Karol Nawrocki Przejmuje Władzę

Chwile Przed Zaprzysiężeniem, a Już Wybucha Burza: Ostatnia Decyzja Andrzeja Dudy Wzbudza Wściekłość, Gdy Karol Nawrocki Przejmuje Władzę

Gdy Polska przygotowywała się na historyczne przekazanie władzy, a Karol Nawrocki był już o krok od złożenia przysięgi jako Prezydent Rzeczypospolitej, nad krajem zawisły ciężkie chmury. Ale nie chodziło o nowego przywódcę. Uwaga opinii publicznej – może ku zaskoczeniu – skupiła się na odchodzącym prezydencie: Andrzeju Dudzie. W zaskakującym i głęboko dzielącym posunięciu, Duda podjął decyzję, która rozpaliła emocje w całym kraju – i to zaledwie godzinę przed uroczystym zaprzysiężeniem jego następcy.

W mediach społecznościowych zawrzało. Pojawił się wpis Roberta Wardzały – byłego żużlowca, medalisty mistrzostw Polski, a dziś posła Koalicji Obywatelskiej. Post, opatrzony wymowną grafiką, nie był tylko komentarzem politycznym – stanowił ostrą krytykę dziedzictwa ustępującego prezydenta. „Nie na taki koniec prezydentury czekaliśmy” – napisał Wardzała. Jego słowa wybrzmiały w tonie rozczarowania, które podzielało wielu – a wszystko to z powodu jednej z ostatnich i najbardziej kontrowersyjnych decyzji Dudy.

Co wywołało tak gwałtowną reakcję? Tuż przed zakończeniem swojej kadencji, prezydent Duda skierował do Trybunału Konstytucyjnego ustawę, która miała umożliwić dzieciom i młodzieży od 13. roku życia dostęp do pomocy psychologicznej bez konieczności uzyskania zgody rodziców. Zwolennicy projektu uznawali go za przełom – istną deskę ratunku dla młodych ludzi zmagających się z problemami psychicznymi. Jednym podpisem prezydent zepchnął ten projekt w niepewność.

Tymczasem w państwowej machinie wszystko toczyło się dalej. 6 sierpnia, w dostojnych murach Sejmu, Karol Nawrocki złożył przysięgę. W obecności zaproszonych gości, polityków i dostojników, nowy prezydent zwrócił się bezpośrednio do obywateli – spokojnym tonem, z jasnym przesłaniem.

„Wybory z 1 czerwca były silnym głosem suwerena skierowanym do całej klasy politycznej” – mówił Nawrocki z sejmowej mównicy. „To był sygnał, że tak dalej być nie może – i że Polska nie powinna wyglądać tak, jak wygląda dziś.”

Nie uciekał od najtrudniejszych tematów.

„Stoję przed wami świadomy ogromu odpowiedzialności, jaka przede mną stoi. Mam też pełną świadomość głębokich podziałów, które dzielą polskie życie społeczne i polityczne. Ale mówię jasno – moje decyzje nie będą podyktowane tymi podziałami. Będą podejmowane wbrew nim.”

To przemówienie wybrzmiało mocno. Nawrocki, od lat związany ze światem sportu – zwłaszcza z boksem – wielokrotnie podkreślał wartość dyscypliny, uczciwości i wytrwałości. Nic dziwnego, że podczas zaprzysiężenia obecni byli też legendarnie sportowcy, w tym dwukrotny mistrz świata w wadze junior ciężkiej Krzysztof Głowacki oraz brązowy medalista olimpijski Wojciech Bartnik. Ich obecność symbolizowała nie tylko nowy rozdział dla prezydentury, ale i dla kraju pragnącego powrotu do wartości.

Ale burza wokół Dudy nie słabła.

Reakcja Wardzały nie była odosobniona. Polityk udostępnił również przejmujące oświadczenie Rzeczniczki Praw Dziecka – Moniki Horny-Cieślak, która przez cztery lata, wspólnie z kilkudziesięcioma organizacjami młodzieżowymi, pracowała nad ustawą o wsparciu psychologicznym. W swoim wpisie podkreśliła, że projekt był opracowywany razem z młodymi ludźmi, którzy najlepiej rozumieli, jak bardzo potrzebna jest realna pomoc.

„Ta ustawa była szansą – być może nawet szansą na życie” – napisała.

Jej słowa tchnęły jednocześnie ból i determinację.

„Dziś, wspólnie z blisko 40 organizacjami młodzieżowymi, z szacunkiem, ale i smutkiem, przyjęliśmy decyzję Pana Prezydenta o niepodpisaniu ustawy i skierowaniu jej do Trybunału Konstytucyjnego” – podkreśliła. „Celem ustawy było umożliwienie młodym osobom zrobienia tego pierwszego, najważniejszego kroku – sięgnięcia po pomoc. Dzięki niej mogliby usłyszeć prosty, ale potężny komunikat: nie jesteś sam.”

 

Dla wielu osób zaangażowanych w ten projekt, decyzja prezydenta była ciosem.

 

„Ustawa dawała młodzieży możliwość wysłania sygnału – nawet cichego – że dzieje się coś złego. Dawała nadzieję. Teraz ta nadzieja została odsunięta” – kontynuowała Horna-Cieślak. „Wciąż wierzymy, że troska o zdrowie psychiczne dzieci powinna nas łączyć, nie dzielić. Sprawy młodych ludzi muszą pozostać naszym priorytetem. I nie odpuścimy.”

 

Gdy Karol Nawrocki rozpoczyna swoją prezydenturę z obietnicami jedności i odnowy, cień decyzji jego poprzednika nadal unosi się nad krajem. Dramat politycznego przekazania władzy miał skupić się na uroczystym przejęciu obowiązków. Zamiast tego, zdefiniowało go jedno, ostatnie posunięcie – prezydencka decyzja, która wywołała burzę gniewu, wznieciła debatę i pozostawiła gorzką refleksję nad stanem polityki zdrowia psychicznego w Polsce.

 

I tak, gdy jeden prezydent wkracza w światła reflektorów, drugi schodzi ze sceny w ogniu krytyki – pozostawiając po sobie nie tylko podzielony kraj, ale i jedno kluczowe pytanie, które nadal odbija się echem w korytarzach władzy:

 

Kto naprawdę stanie w obronie zdrowia psychicznego dzieci – a kto zostanie zapamiętany jako ten, który się odwrócił?