Iga Świątek otwarcie mówi o wstydzie związanym z płaczem na korcie, łamaniu stereotypów dotyczących sportowców i innych kwestiach.

Iga Świątek, numer 1 na świecie w tenisie, zawsze była otwarta na swoje emocje na korcie, często łamiąc się podczas meczów. Dla wielu fanów ta wrażliwość jest dowodem jej pasji i zaangażowania w sport. Jednak niewielka grupa krytyków uważa te emocjonalne wybuchy za oznakę słabości. Świątek jednak mało przejmuje się takimi opiniami i niedawno podzieliła się swoimi głębszymi uczuciami i zmaganiami w szczerym artykule dla The Players’ Tribune.

 

W swoim artykule Świątek wspomina trudny okres po jej przełomowym zwycięstwie na French Open w 2020 roku. Triumf, osiągnięty zaledwie w wieku 19 lat, był niezwykłym osiągnięciem i ustanowił ją jako wschodzącą gwiazdę w świecie tenisa. Jednak wchodząc w sezon 2021, Świątek zmagała się z ogromną presją, by udowodnić, że jej sukces na Wielkim Szlemie nie był przypadkiem. Opisała ten okres jako „mentalnie okropny”, obciążony obawą przed niespełnieniem wysokich oczekiwań.

 

Świątek przyznała, że czuła, iż jej zwycięstwo na French Open w 2020 roku było w pewnym sensie przypadkowe, jakby była w odpowiednim miejscu i czasie. To poczucie, że osiągnęła sukces przez przypadek, napędzało jej determinację, by potwierdzić swoją wartość. Presja stała się przytłaczająca, szczególnie z dodatkowymi zobowiązaniami związanymi z pracą z dużym sponsorem po raz pierwszy. Obawiała się, że jeśli nie osiągnie znaczących wyników, będzie „ogromnym rozczarowaniem”.

 

Presja sezonu była szczególnie widoczna podczas igrzysk olimpijskich w Tokio w lipcu 2021 roku. Jako szósta rozstawiona zawodniczka, oczekiwania wobec Świątek były wysokie. Jednak doznała zaskakującej porażki w drugiej rundzie z Paulą Badosą, przegrywając w dwóch setach. Po tej przegranej Świątek złamała się na korcie. Refleksje nad tym momentem ujawniają jej dyskomfort związany z postrzeganą oceną innych ludzi jej emocjonalnej reakcji.

 

Problemy Świątek nie zakończyły się na igrzyskach olimpijskich. Mimo że udało jej się zakwalifikować do WTA Finals pod koniec roku, jej występ tam był mniej niż rewelacyjny. Zajęła ostatnie miejsce w swojej grupie i ponownie znalazła się w łzach po turnieju. Tym razem Świątek odczuwała głęboki wstyd i auto-reprosz. Była zmartwiona, że jej łzy były sprzeczne z wizerunkiem mistrza i obawiała się, jak inni postrzegają jej emocjonalne wybuchy.

 

Pomimo tych wyzwań, Świątek ostatecznie przeżyła zmianę w perspektywie, w dużej mierze pod wpływem Ashleigh Barty. Barty, będąca wtedy numerem 1 na świecie, wzbudziła zainteresowanie decyzją o zakończeniu kariery zawodowej tuż po wygraniu Australian Open 2022 w wieku zaledwie 25 lat. Decyzja Barty, mimo jej sukcesu, wyzwoliła tradycyjne normy i oczekiwania w świecie tenisa. Dla Świątek wybór Barty był oświecający i wyzwalający.

 

Obserwując, jak Barty łamie konwencjonalne oczekiwania, Świątek zaczęła na nowo rozważać swoje podejście do sportu i swoich emocji. Zrozumiała, że sportowcy nie muszą dostosowywać się do sztywnych stereotypów dotyczących tego, jak powinni się zachowywać. Świątek uznała, że istnieje wiele idei i presji nakładanych na sportowców przez rodziców, media i sam sport dotyczących tego, jak należy się zachowywać. Obserwowanie decyzji Barty pomogło Świątek zrozumieć, że możliwe jest kierowanie swoją karierą i życiem na własnych zasadach, wolne od oczekiwań społeczeństwa.

 

Nowe spostrzeżenia Świątek doprowadziły ją do przyjęcia bardziej autentycznego podejścia do kariery. Zrozumiała, że można być odnoszącym sukcesy sportowcem, pozostając jednocześnie wiernym sobie i swoim emocjom. Ta realizacja obejmowała akceptację, że czasami najlepszym sposobem radzenia sobie z sytuacjami jest ignorowanie opinii innych i skupienie się na własnym dobrostanie. Świątek wyraziła tę zmianę w swoim artykule, uznając, że ostatecznie ścieżka do sukcesu polega na kontrolowaniu własnej podróży i nie pozwalaniu zewnętrznym osądom dyktować własnych działań czy poczucia własnej wartości.

 

Podsumowując, podróż Igi Świątek przez emocjonalne zmagania i samopoznanie ukazuje złożoność profesjonalnego sportu i osobisty rozwój, który towarzyszy takim doświadczeniom. Jej otwartość na swoje trudności oraz wpływ niekonwencjonalnych wyborów kariery Ashleigh Barty doprowadziły ją do bardziej wyzwolonego i samoakceptującego podejścia do roli czołowego sportowca. Historia Świątek jest przypomnieniem ludzkiej strony sportu i znaczenia pozostawania wiernym sobie w obliczu presji i oczekiwań świata zawodowego.