To był rok kobiet! Czy tak samo będzie w 90. Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski?

To był rok kobiet! Czy tak samo będzie w 90. Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski

 

W 2024 roku w polskim sporcie dominującą rolę odgrywały kobiety. Z igrzysk w Paryżu przywiozły zdecydowanie więcej medali niż mężczyźni. Wśród nominowanych w 90. Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski również osiągnęły przewagę. Ich sukcesy inspirują. I to nie tylko młode pokolenie.

 

Siła jest kobietą – to zdanie często możemy usłyszeć przy okazji różnych kampanii reklamowych. Choć stało się już ono nieco wyświechtane, zbliżający się ku końcowi rok pokazał, że jest aż do szpiku kości prawdziwe. Polski sport kobietami stoi. Nasze zawodniczki w trakcie tego sezonu udowodniły swoją moc na wielu arenach. Ich historie bawiły, motywowały, pokazywały sprawczość. Mianownik sukcesów był wspólny – panie nigdy się nie poddawały. Pomimo wielu przeciwności losu potrafiły postawić na swoim, a końcowym efektem były ich piękne, przemawiające do wyobraźni zwycięstwa.

 

Dusza wojowniczki

Możemy czuć dumę, że ten rok dostarczył nam tak wielu królowych, księżniczek i czarodziejek. To ostatnie określenie zostało przyznane Julii Szeremecie. Pięściarka zafascynowała nas w Paryżu swoją gracją i lekkością poruszania się w olimpijskim ringu. Ale nie tylko tym – pokazała też prawdziwą duszę wojowniczki. W finale igrzysk nie miała równych szans, co przysporzyło jej jeszcze więcej fanów. Szeremeta ma dopiero 21 lat, ale czuje w sobie powołanie.

 

“Chcę znów uczynić polski boks wielkim” – powtarzała w wielu wywiadach. Historia i tradycja sukcesów Biało-Czerwonych przez lata opierała się w tej dyscyplinie na mężczyznach. Teraz to urodzona w Chełmie dziewczyna udowadnia, że warto pojawić się na sali i uprawiać szermierkę na pięści. Jej sukcesy już przyciągają młodych adeptów. Dało się to dostrzec podczas ostatniej walki w Kielcach, gdzie dzieci wspierały dopingiem naszą srebrną medalistkę.

 

Pod względem zawziętości i błysku w oku Szeremeta przypomina Igę Świątek. Na temat naszej najlepszej tenisistki napisaliśmy już wiele materiałów, lecz słowo “królowa” padało w nich równie często jak jej kolejne rywalki na korcie. Świątek królową bezsprzecznie jest, nawet jeżeli jej rządy jesienią zostały nieco zachwiane i nasza mistrzyni straciła pozycję liderki rankingu WTA. Jest nią też poza kortem. Opinie wyrażane na trudne tematy, zaangażowanie w ważne społecznie sprawy oraz przede wszystkim wygrane spotkania składają się w całość “dziedzictwa” Igi w 2024 roku. Druga część sezonu w jej wykonaniu była może odrobinę słabsza, ale pierwsze sześć miesięcy absolutnie genialne. Triumfy w Dosze i Indian Wells oraz zdobycie trzech szczytów na mączce – w Madrycie, Rzymie i triumf w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie – spowodowały, że promieniowała na świat. Do tego dodała brąz igrzysk w Paryżu, czyli pierwszy w historii medal dla Polski w tenisie. To osiągnięcia, które musimy doceniać i o których należy pamiętać!

 

Na ściance nie do pobicia

Po specjalnym wybiegu w blasku fleszy przed wieżą Eiffla przeszła Aleksandra Mirosław. Na nim nasza zawodniczka mogła poczuć się jak prawdziwa gwiazda. Zasłużenie! Organizatorzy igrzysk w Paryżu w ten sposób doceniali zdobywców medali. Mirosław była najlepsza we wspinaczce na czas. Jej historia pokazuje, że nawet najtrudniejsze momenty da się przekuć w coś dobrego. W Paryżu Polka była genialna i jako jedyna ze stolicy Francji przywiozła krążek z najdroższego kruszcu. Wytrzymała presję. Pomagała jej w tym psycholog Daria Abramowicz, cały zespół, ale przede wszystkim mąż. To Mateusz Mirosław stworzył projekt “mistrzyni olimpijska Aleksandra Mirosław”. I to dzięki tej współpracy małżeństwo razem cieszyło się najpiękniejszymi w życiu momentami w Paryżu.

 

We wspinaczce na czas Polki nadają ton od wielu lat. Aleksandra Kałucka na igrzyskach we Francji była trzecia, ale umiejętnościami nie ustępuje jej również siostra bliźniaczka Natalia (mistrzyni Europy 2024). Kiedy Aleksandra pojawiła się w podcaście “W cieniu sportu”, o swoich osiągnięciach na siłowni opowiadała tak, by zobrazować swoją siłę w rękach. – Dziewczyno, ja o takich wynikach mógłbym tylko pomarzyć – komentował nasz redakcyjny kolega Łukasz Kadziewicz.

 

Wspaniały rok także za Natalią Kaczmarek, a dziś już Bukowiecką. Nasza specjalistka od jednego okrążenia udowodniła, że jest królową w królowej sportu, jak nazywana jest przecież lekkoatletyka. Nie tylko dwukrotnie poprawiała rekord kraju na 400 metrów, bijąc wynik legendarnej Ireny Szewińskiej z 1976 roku, lecz także ukoronowała swoje osiągnięcia upragnionym indywidualnym medalem olimpijskim. Zresztą jedynym dla Biało-Czerwonych w tej dyscyplinie podczas igrzysk w Paryżu.

 

Dziewczyna, która niegdyś musiała dźwigać deski w tartaku, zdołała pobić w tym roku wszystkie rekordy życiowe. Irena Szewińska, która najczęściej stawała na podium Plebiscytu na Najlepszego Sportowca Polski, gdyby żyła, na pewno byłaby dumna z osiągnięć swojej koleżanki. Obie panie łączy(ła) niezwykła swoboda w mówieniu o ważnych tematach.